NC - PHOBIA [ CH: 16 ]

เสียงเพลงจบไปตอนไหนเซฮุนไม่อาจทราบได้ เขารับรู้เพียงแค่ลมหายใจอุ่นที่เคลื่อนเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ความเป็นตัวตนของปาร์คชานยอลกำลังดันเขาให้ชิดกับโต๊ะอาหารจากเดิมที่เขายินพิงอยู่แล้ว สองแขนแกร่งของคนตัวสูงกำลังคร่อมเขาอยู่ในระยะประชิด เพียงไม่กี่อึดใจการรอคอยที่สั่นระรัว สัมผัสนุ่มละมุนที่ทาบทับลงดึงสติคนตัวขาวไปเสียแล้ว ริมฝีปากที่แตะทับซ้อนกันแผ่วเบาค่อยๆดูดดึง คนตัวสูงผละออกเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าร่างขาวต้องการสูบอากาศเข้าปอด ชานยอลถอดเสื้อกล้ามที่สวมอยู่ออกโยนไปอีกทาง ฝ่ามือใหญ่ดึงเสื้อเชิ้อสีขาวตัวใหญ่ของคนตรงหน้าไว้ก่อนจะปลดกระดุมลงทุกเม็ดอย่างชำนาญ เซฮุนเคยคิดว่าเขาควรจะชินกับสัมผัสของชานยอล แต่วันนี้เขาคิดผิด เขารู้สึกลมหายใจขาดห้วงทุกครั้งที่ชานยอลลากมือสากไปตามเรียวขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ที่ชานยอลกำลังทำ ปลายนิ้วที่ออกจะด้านและมีผิวแข็งๆลอกเป็นขลุยเล็กน้อยเพราะกดกับสายกีต้าร์กำลังลากไปตามน่องขาวขึ้นมาโคนต้นขา เพิ่มความเสียวซ่านคนร่างขาวต้องเงยหน้ากัดปากไว้แน่น รีบยันมือไว้กับโต๊ะเพราะคนตรงหน้ากำลังทำให้เขาอ่อนยวบกับทุกสัมผัส  เรี่ยวแรงที่เริ่มอ่อนลงทำให้คนตัวขาวค่อยๆเอนลงจนแผ่นหลังทาบกับโต๊ะอาหาร เรียวขาขาวพาดบนลาดไหล่หนาของคนด้านบน ใบหน้าน่ารักเหลือบตามองใบหน้าคมคายที่กำลังวนเวียนอยู่ส่วนกลางลำตัวก่อนจะเผยอปากหลุดเสียงครางออกมาเมื่อความอุ่นร้อนได้ครอบครองแกนกายที่กำลังแข็งขืน ร่างสูงจงใจขูดไรฟันไปตามแท่งเนื้อตรงหน้า เสียงครางหวานกระเส่ายิ่งเร่งให้เขาเสร็จภารกิจตรงหน้าเพื่อที่เขาจะได้ปลดปล่อยบ้าง ของเหลวสีขาวขุ่นที่ปล่อยออกมาจากเซฮุนพอจะช่วยให้กิจกรรมรักที่จะถึงง่ายขึ้น นิ้วมือใหญ่เกลี่ยๆแถวปากช่องทางอ่อนนุ่ม จับเรียวขาทั้งสองแยกออกก่อนจะค่อยๆดันแกนกายที่ตื่นเต็มตัวเข้าไปจนสุด เซฮุนผ่อนลมหายใจออกมา เด้งตัวหาคนด้านบนเพื่อเป็นการบอกว่าเขาพร้อมแล้ว การสอดใส่ขยับเข้าออกเริ่มขึ้นอย่างเนิบนาบนุ่มนวล แม้ชานยอลพยายามไม่เร่งจังหวะ แต่ภาพเซฮุนที่กำลังร้องครางไม่ได้ศัพท์ หยดเหงื่อที่ผุดตามผิวไหลลงตามร่องแผงอกเป็นภาพที่เขาหักห้ามใจได้ยากเกินไป เผลอลงแรงกระแทกใส่ตามความต้องการของตัวเอง เสียงโต๊ะอาหารที่ทำจากไม้ส่งเสียงดังผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันไปทั่ว เซฮุนเงยหน้ามองเหนือหัว จานอาหารเช้าที่เขาทำไว้ดูเหมือนจะถูกปาร์คชานยอลเลื่อนปัดไปจนสุดโต๊ะ และมันกำลังจะตกลงไปที่พื้นเพราะแรงกระแทกสอดใส่ของคนด้านบน

“อ่ะ พี่ชานยอล จานกำลัง จะร่วง อ๊ะ อื้ออ  ฮะ”    คนตัวขาวเอื้อมสุดแขนเพื่อจับจานเอาไว้บ้าง แต่กลับถูกดึงมือให้กลับมาคล้องที่ลำคอคนตัวสูง   “พี่ชะ.. ชานยอล อาหารเช้า จะร่วง อะ ตรงนั้น อ๊ะ”

“ไม่เอาน่า ให้ฉันกินนายจนอิ่มก่อน ฉันจะทำอาหารใส่จานคืนเหมือนเดิม โอเคไหมที่รัก”   เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูทำให้คนตัวขาวยอมนิ่งแต่โดยดี ลำคอขาวเงยขึ้นเมื่อใบหน้าคมคายซุกไซร้ลากสันจมูกโด่งลงมาจนถึงไหปลาร้า ไรโดนหนวดที่เพิ่งขึ้นบนใบหน้าคมคายขูดไปตามผิวเนียนขาวจนคนตัวขาวต้องระบายความเสียวซ่านจิกทึ้งลงบนกลุมผมคนด้านบน ปากหยักดูดดึงฝากรอยสีเลือดไว้เป็นจ้ำๆ กดย้ำจนแดงช้ำจนคนตัวขาวอดไม่ได้ที่จะฟาดไหล่ไปหนึ่งที เพราะอีกคนที่เอาแต่ขบเม้มจนเจ็บเป็นรอย ลิ้นร้อนชื้นแตะลงบนยอดเม็ดสีบนแผ่นอกบาง ละเลียดกัดเม้มแข็งเป็นตุ่มไตก่อนจะลากริมฝีปากจูบลงมาตามสีข้างลำตัวและหน้าท้องแบนราบ ร่างขาวแอ่นขึ้นรับสัมผัสวาบหวามและเสียวซ่าน ก่อนที่หัวสมองจะขาวโพลนไม่รับรู้ทุกสิ่งอย่างรอบด้านนอกจากเสียงขบกรามคำรามของคนรัก เซฮุนหายใจหอบรู้สึกโหว่งอุ่นในช่องท้องหลังปาร์คชานยอลปลดปล่อยเข้ามา คนตัวสูงยังคงดันแกนกายแช่อยู่อย่างนั้น

“พอยัง กินผมอิ่มหรือยัง”    คนน่ารักเอ่ยถามก่อนจะเบนหน้าไปอีกทางด้วยความเขินอาย ปาร์คชานยอลหรี่ตามองคนใต้ร่างก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ถอดแกนกายออกเชื่องช้าเรียงเสียงครางหวานหูอีกครั้ง ร่างสูงเดินไปยังหลังตู้เย็นใกล้ๆ ก่อนจะหยิบเอาบุหรี่หนึ่งมวนมาจุดสูบ เซฮุนมองภาพตรงหน้าด้วยความหลงใหล ใบหน้าหล่อเหล่าของปาร์คชานยอลกำลังมีไรหนวดขึ้น ริมฝีปากหยักที่กำลังพ่นกลุ่มควันออกมาจนลองไปทั่ว บางที เขาคิดว่าเขาควรบอกปาร์คชานยอลว่ามันเซ็กซี่แค่ไหน

“สูบบ้างไหมที่รัก”   คนตัวสูงเอ่ยถามก่อนจะแกล้งยื่นบุหรี่อีกหนึ่งมวนไปตรงหน้าร่างขาว คนน่ารักส่ายหน้าก่อนจะดันบุหรี่ตรงหน้าออก

“ไม่อ่ะ ผมไม่สูบบุหรี่ และก็ไม่ชอบคนสูบบุหรี่”

“แสดงว่านายไม่ชอบฉัน”

“ใช่ ผมไม่ชอบพี่ เพราะผมรักพี่ต่างหาก”

“หึ ปากหวานนะเราน่ะ แต่มวนนี้ กลิ่นช็อคโกมิ้นท์ซะด้วย น่าลองนะ”     ชานยอลเลิกคิ้วถามอีกครั้ง ก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้ เซฮุนลอบเลียริมฝีปากอย่างประหม่า ช้อนตามองร่างสูงตรงหน้าที่ค่อยๆปล่อยควันสีหมอกออกมา บุหรี่ในมือถูกโยนลงในอ่างล้างจานใกล้ ใบหน้าหล่อโน้มลงเอียงใบหน้าด้านข้างก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มเนียนใสของคนตรงหน้า   “ฉันลืมไป ว่าฉันไม่อนุญาตในนายสูบบุหรี่ นอกจากจะผ่านทางริมฝีปากของฉันเท่านั้น”

“ก็รู้นี่ แล้วรออะไรอยู่ล่ะ”   เซฮุนว่าด้วยเสียงที่แผ่วหายไป จ้องมองริมฝีปากหนาราวกับรอคอยให้คนด้านบนทำอะไรเสียที

“ให้ตาย อย่าไปยั่วใครแบบนี้นอกจากฉันเข้าใจไหมเซฮุน ฉันหวง”    สองคู่สายตาสอดประสานกัน ลมหายใจติดขัดของร่างขาวตรงหน้าเป็นสิ่งกระตุ้นอย่างดีเลยทีเดียว ฝ่ามือใหญ่กอบกุมใบหน้าน่ารักไว้แน่นก่อนจะแนบริมฝีปากลงทันทีบดเบียดขยี้อย่างเอาแต่ใจไม่กลัวว่าริมฝีปากบางของคนตัวขาวจะบวมเจ่อบ้างสักนิด เปลือกตาคู่สวยหลับพริ้มกับรสจูบหอมหวานของกลิ่นช็อคโกปะปนกับความเย็นของกลิ่นมิ้นท์ในโพรงปาก เซฮุนสอดวงแขนโอบแผ่นหลังคนด้านบนเอียงใบหน้าเพื่อให้รับกับริมฝีปากได้แนบสนิทมากยิ่งขึ้น ความรู้สึกบางเบาทำให้เขาสบายตัวมากขึ้นเมื่อแผ่นหลังราบไปกับเตียงหลังกว้าง ปาร์คชานยอลยกอุ้มเขามาต่อในห้องนอนแทน เขาควรจะของคุณคนตัวโตเอาแต่ใจหรือเปล่าที่ไม่ปล่อยให้เขาต้องเจ็บหลังและสะโพกบนโต๊ะอาหารนั่นเป็นครั้งที่สอง

“ฉันจะทำให้นายเป็นของฉันซ้ำๆเลยล่ะ อาหารเช้าวันนี้ปัดไปเป็นตอนเย็นแทนนะครับที่รัก”

พระเจ้า ให้ตาย บอกผมทีว่าผมไม่ใช่คนหื่นกาม แต่ผมอาจจะแค่เสพติดโอเซฮุนมากไป ก็แฟนเด็กของผมออกจะน่ารักขนาดนี้ 

อ่านเนื้อเรื่องต่อได้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1378965&chapter=17

NC - PHOBIA [ CH: 14 ]

คนตัวสูงไล้มือลงต่ำก่อนจะแกะปลดหัวเข็มขัดคนใต้ร่างออก ดึงรูดกางเกงยีนส์สีดำกับชั้นในออกไปกองที่ปลายขา ตามด้วยเสื้อเชิ้ตตรงหน้าที่เขาจะจัดการปลดกระดุมออกทุกเม็ด ฝ่ามือสากเปิดสาบเสื้อให้เผยออก แผ่นอกบางทำกำลังกระเพื่อมขึ้นลงเพราะการหายใจหอบแรงดึงดูดให้ร่างสูงอดไม่ได้ที่จะครอบครองเม็ดสีตรงหน้า คนตัวสูงเล่นลิ้นจนมันแข็งเป็นตุ่มไตเรียกเสียงครางในลำคอร่างขาวได้เป็นอย่างดี ก่อนจะแอ่นลำตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านเมื่อปาร์คชานยอลลากลิ้นร้อนชื้นไปตามสีข้างลำตัว กดจูบลงบนหน้าท้องแบนราบ คนตัวขาวหดเกร็งหน้าท้องเมื่อใบหน้าหล่อเคลื่อนลงต่ำไปยังจุดกลางลำตัวไรฟันจงใจกัดงับโคนขาด้านในเป็นการหยอกล้อ สีหน้าที่เริ่มทรมานของเซฮุนทำให้ร่างสูงพอใจไม่น้อย ก่อนจะยันตัวขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก คนด้านบนทิ้งน้ำหนักตัวลงมาอีกครั้ง ฝังหน้าซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น ทิ้งรอยแดงไว้ทั่วลำคอขาวและเนินอกบาง มือขาวกอบกุมใบหน้าหล่อตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะเป็นฝ่ายประกบริมฝีปากลงไปอย่างแนบแน่นและหนักหน่วง ริมฝีปากผละออกจากกันทั้งสองสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะเข้าหาเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นอีกรอบอย่างดูดดื่มพร้อมๆกับเรียวขาที่ถูกจับแยกออกและปาร์คชานยอลที่ค่อยๆสอดใส่แกนกายเข้ามาในตัวเซฮุน ความเจ็บแปลบกลับมาเล่นงานคนตัวขาวอีกครั้ง เพราะช่องทางอ่อนนุ่นของเขาไม่ได้ผ่านการใช้งานมาเกือบจะสองปี ความฝืดคับแน่นทำให้เขาทรมาน คนตัวขาวนิ่วหน้าให้กับความเจ็บที่ช่วงล่างเมื่อปาร์คชานยอลดึงดันพยายามจะยัดเข้ามาจนสุด มือขาวทุบไปบนลาดไหล่หนาหนึ่งทีเพราะความดื้อดึงของร่างสูงเอาแต่ใจ ชานยอลเมื่อเห็นสีหน้าเจ็บปวดของเซฮุนจึงแช่แกนกายไว้สักพักให้คนตัวขาวได้ปรับตัว ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะพยักหน้าแผ่วเบาเพื่อบอกคนด้านบนว่าเขาพร้อมแล้ว แม้ความเจ็บปวดจะมีอยู่มาก แต่เขาก็ไม่ต้องการหยุดมันอีกแล้ว การขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบที่ช่วงล่างได้เริ่มขึ้นอย่างนุ่มนวล ฝ่ามือขาวสอดเข้ากลุ่มผมที่มีแต่กลิ่นสเปรย์ของคนด้านบน สูดปากให้กับความรู้สึกวาบหวามครางกระเส่าเมื่อร่างสูงระดมจูบไปทั่ว แขนขาวโอบรอบลำคอจิกมือลงบนแผ่นหลังหนาด้วยความเสียวซ่าน เมื่อการสอดใส่นั้นกระแทกกระทั้นแรงขึ้น ฝ่ามือหนาจับสะโพกกลมไว้แน่นแรงตอดรัดที่ช่วงล่างทำให้เขาทรมาร เขากำลังแตะขอบจุดอารมณ์ในไม่ช้า จนในที่สุดการปลดปล่อยอย่างเต็มที่ได้ถูกส่งเข้าไปในตัวคนใต้ร่าง ร่างขาวกระตุกเกร็ง รู้สึกโหวงกับความอุ่นในช่องท้อง ใบหน้าหล่อฝั่งลงบนแผ่นอกบาง แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อคนใต้ร่างพลิกตัวให้เขาเป็นฝ่ายนอนไปกับเตียงหลังกว้าง ทั้งที่แกนกายยังคงเชื่อมติดกันอยู่ เซฮุนจงใจกดสะโพกลงให้ลึกขึ้น เรียงเสียงครางต่ำได้ดีจนน่าพอใจ สะโพกขาวเริ่มเคลื่อนเบียดส่วนกลางลำตัวราวกับหยอกล้อนึกแกล้งคนตัวโตที่ตอนนี้สีหน้าทรมานราวกับว่าต้องการจะปลดปล่อยอีกครั้ง นิ้วเรียวขาวกรีดไปตามแผงอกแกร่งมาถึงกล้ามหน้าท้อง

“เซฮุน อย่าทำแบบนี้ ฉันทรมาน”    คนตัวขาวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่หัวเราะคิกคักชอบใจที่ได้แกล้งอีกคน จนร่างสูงต้องเหล่ตามองก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์นึกอยากเอาคืนให้เข็ด

“อ๊ะ พี่ชานยอล ผม.. อ๊า”    เป็นชานยอลเองที่ทนไม่ไหว จับยกสะโพกร่างขาวตรงหน้าก่อนจะยกอุ้มไปที่ระเบียงห้อง ไม่ลืมที่จะปิดไฟทุกดวงให้พอช่วยปิดกิจกรรมรักของเขาจากสายตาผู้คน คนตัวขาวถูดดันจนชิดขอบราวเหล็กอันเย็นเฉียบ ก่อนจะยกสองขาโอบเกี่ยวรอบเอวของร่างสูงตรงหน้าไว้แน่น มือทั้งสองข้างถูกรวบไว้ด้านหลัง ไม่ทันได้ตั้งตัว คนตัวสูงกว่าก็กระแทกแกนกายเข้ามาจนสุด เสียงร้องซี๊ดในลำคอขาวทำให้ใบหน้าหล่อยกยิ้ม ก่อนจะระดมจูบทั่วใบหน้าน่ารักและลำคอ กดจูบย้ำซ้ำรอยเดิมไปทั่ว

“พะ.. พี่ชานยอล เบาๆ นะ..หน่อย ผมเสียว มันสูงนะ ถ้าตกลงไปศพไม่สวยแน่”    เซฮุนบอกเสียงสั่น แม้ว่าตอนนี้ความเสียวซ่านที่คนตัวสูงปรนเปรอให้มีมากกว่า แต่เขาก็รู้สึกหวิวๆกับบทรักที่ระเบียง

“ไม่ตกหรอกน่า ฉันกอดไว้แน่นออกขนาดนี้ นายควรจะเสียวเพราะฉันมากกว่าพื้นถนนเบื้อล่างนั่นนะ”   

“บ้า.. กะ.. กับพี่ชานยอลที่ระเบียงผมก็เสียวเหมือนกัน อ๊ะ ผม.. เร็วอีก พี่ชานยอล รีบๆเสร็จผมกลัวคนมาเห็นเข้า อะ.. ”    เสียงร้องขอที่ขาดห้วงกระตุ้นอารมณ์คนตัวสูงได้ดีที่เดียว ก่อนจะเพิ่มการสอดใส่ที่เบื้องล่างให้ถี่รัวขึ้น จบด้วยการกระแทกอีกสองสามครั้ง น้ำสีขาวขุ่นพ่นเข้าไปในช่องท้องบางส่วนไหลลงมาตามขา ร่างขาวฟุบหน้าลงบนลาไหล่หนาอย่างเหนื่อยอ่อนร่างทั้งร่างถูกโอบไว้แน่นก่อนที่คนตัวโตจะยกอุ้มร่างขาวตรงหนาเข้าห้องตามเดิม

********************************************************

อ่านต่อเนื้อเรื่องได้ที่ลิ้งค์นี้ค่ะ :D 

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1378965&chapter=15

NC - DARK NIRVANA [ CH:3 ]

            ชานยอลก้มลงแนบริมฝีปากชิดใบหูขาว เสียงกระซิบแหบพร่าปลุกเปลือกตาคู่สวยให้ปรือขึ้น ลำแขนขาวลูบไล้ไปตามอกกว้าง กรีดนิ้วเรียวไปตามกล้ามหน้าท้องแกร่งของคนด้านบนอย่างจงใจ ฝ่ามือหนาตระกองพวงแก้มขาวที่ตอนนี้ขึ้นสีระเรื่อก่อนจะฝังปลายจมูกลึกสูดความหวานหอมของอีกคน เสียงครางอืมอย่างพอใจทำให้ร่างสูงกระตุกยิ้มไม่รอช้าที่จะบดเบียดริมฝีปากลงบนกลีบปากแดงฉ่ำ ความหนักหน่วงและดูดดื่มในรสจูบที่คนตัวใหญ่ปลนเปลออยู่นานสองนานทำให้ร่างขาวต้องทุบแผงอกแกร่งเบาๆเพื่อขอการผ่อนลมหายใจ ทันทีที่ริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ดวงหน้าขาวเชิดหน้าขึ้นสูง เสียงหอบแรงดังไม่ขาดหูก่อนจะเงยลำคอขาวให้อีกคนได้ซุกไซร้อย่างสมใจ ใบหน้าหล่อผละออกจากลาดไหล่บางก่อนจะดันตัวขึ้น มองร่างขาวที่กำลังนอนหอบหายใจมองเขาด้วยสายตาหวานฉ่ำ เขารู้ว่าตอนนี้เซฮุนต้องการเขามากแค่ไหน

            ชานยอลค่อยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเซฮุนออกจนหมด เผยให้เห็นผิวขาวเนียนซีดราวหิมะ ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อไปทั้งตัว มือสากลากไปตามหน้าท้องขาวแบนราบ บีบเค้นเอวคอดอย่างเบามือก่อนจะเลื่อนมายังสะโพกกลมกลึง ร่างขาวแอ่นตัวรับสัมผัสนั้นอย่างเสียวซ่านหน้าท้องหดเกร็ง ข้อมือขาวทั้งสองข้างถูกรวบตรึงไว้หัวเตียงด้วยมือใหญ่ข้างเดียว ก่อนที่ร่างใหญ่จะก้มลงครอบครองยอดอกตรงหน้าอย่างหนักหน่วง ดุนลิ้นกัดเม้มจนแข็งเป็นตุ่มไตเรียกเสียงครางหวานหูได้เป็นอย่างดี เมื่อเห็นอีกคนกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา ชานยอลค่อยๆเลื่อนมือลงต่ำ สอดนิ้วเข้าช่องทางอ่อนนุ่มช้าๆ คนตัวขาวถดตัวหนีเล็กน้อยกับบางอย่างที่กำลังเข้าผ่านมาในร่างกายแต่ชานยอลยังคงสอดนิ้วตามเข้าไปอีกครั้ง สามนิ้วขยับเข้าออกเชื่องช้าก่อนจะค่อยๆแปรเปลี่ยนให้เร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ หมุนควงนิ้วเร็วขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนใกล้จะถึงที่หมายแล้ว ไม่นานคนตัวขาวก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมา ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างพอใจ รูดรั้งแกนกายอันแข็งขืนก่อนจะสอดมันเข้าไปในร่างขาวจนมิด คนตัวขาวเกร็งแอ่นตัวขึ้นด้วยความเจ็บราวกับร่างจะทั้งร่างแตกเป็นเสี่ยง กัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือดได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้ ชานยอลจูบซับหยดน้ำใสบนใบหน้าขาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะโน้มลงต่ำทาบทับริมฝีปากแนบแน่น เพื่อให้คนตัวขาวลืมความเจ็บปวดที่ช่วงล่างแล้วเริ่มขยับกายเข้าออกอย่างเนิบนาบ จงใจกระแทกให้โดนจุดกระสั่น เรียวขาขาวเกี่ยวเอวหนาของคนด้านบนแน่น โอบกอดร่างใหญ่หาที่ยึดเหนี่ยวเมื่อการสอดใส่เริ่มแรงและถี่ขึ้นตามการควบคุมของคนตัวใหญ่เอาแต่ใจ

            “ค.. คุณชานยอล อะ.. อื้อออ ฮะ.. ตรงนั้นเบาๆ ผมเจ็บ”   แม้จะร้องขออย่างไร คนตัวใหญ่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงลง แต่กลับเพิ่มความรัวแรงมากขึ้นเมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัดที่แกนกาย เซฮุนหันฝังใบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่อย่างอัดอั้นในความเสียวซ่านเข้าออกที่ช่วงล่าง ก่อนจะกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อถึงจุดหมายปลายทาง ตามมาด้วยเสียงทุ้มต่ำที่ครางดัง ขบกรามแน่นคำรามไปทั่วห้องปลดปล่อยเข้าไปในร่างขาวจนหมด  อกบางกระเพื่อมขึ้นลงหอบหายใจแรง รับรู้ถึงความอุ่นในช่องท้อง

            “ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆ ความบริสุทธิ์ของนายมันหอมหวานกว่าที่คิด ฉันจะทำให้นายเป้นทาสของฉันไปตลอดกาล เด็กน้อย ”    มือใหญ่จับเชยคางเรียวแหลมของคนตัวขาว เปลือกตาคู่สวยปรือขึ้นมองอีกครั้ง ก่อนจะถูกบดเบียดเกี่ยวกระหวัดริมฝีปากอย่างแนบแน่น แขนแกร่งยกอุ้มร่างขาวไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะก้าวลงจากเตียงเดินตรงไปยังอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ด้านหลัง ขายาวก้าวลงอ่างน้ำอันเย็นเฉียบก่อนจะจับอีกคนหันหลังตรึงแขนทั้งสองข้างของคนตัวเล็กกว่ากับขอบอ่างทันที

            “อ๊ะ คุณชานยอล อื้อออ !”   การสอดใส่จากด้านหลังอย่างเร็วไม่ทันได้ตั้งตัวทำเอาเซฮุนครางร้องออกมาอีกครั้ง หดตัวสั่นเมื่อคนตัวสูงกว่าเอาแต่ซุกไซร้ตามลำคอและแผ่นหลัง ไรหนวดที่เหมือนเพิ่งขึ้นบนใบหน้าหล่อลากไปตามลำคอขาวจนเป็นรอยเพิ่มความเสียวซ่านไม่ต่างจากการกระแทกเข้าออกที่ช่วงล่าง กดจูบฝากรอยสีเลือดไปทั่วอย่างเป็นเจ้าของ มือขาวยึดขอบอ่างไว้แน่น ปล่อยเสียงครางหวานไปทั่วห้องอาบน้ำเมื่อคนตัวสูงด้านหลังขยับแรงและถี่รัวขึ้น มือหนายึดสะโพกกลมกลึงไว้แน่นเพื่อสอดใส่ให้ลึกขึ้นและนั่นเรียกเสียงเนื้อกระทบกันในน้ำให้ดังระงมอีกครั้ง

            “ผมไม่ไหวแล้ว ฮะ.. อ๊ะ ฮ๊าาาา ! ”   

            “อ๊ากกกก”   ชานยอลคำรามออกมาอีกครั้ง กระแทกการสอดใส่อยู่สองสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยในตัวเซฮุน มือขาวลูบท้องไปมาอย่างหมดแรง ความวูบไหวและความอุ่นในช่องท้องทำให้คนตัวขาวฟุบหน้าลงกับอ่างอย่างหมดแรง  มือสากตัวร่างขาวให้หันกลับมาก่อนจะขยี้บดเบียดริมฝีปากอีกครั้ง รสจูบที่แม้ว่าเซฮุนจะหายจากการถูกร่ายมนต์แล้วก็ต้องจำได้ ในเมื่อมันเป็นจูบที่ลึกซึ้ง หนักหน่วงและดูดดื่มราวกับจะปลิดจิตวิญญาณเสียอย่างนั้น ร่างสูงถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง กอดรัดคนน่ารักในอ้อมกอดแน่นขบเพียงแผ่วเบาที่ใบหูขาวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่ตอนนี้กำลังหอบแหบพร่า

            “จำไว้ให้ขึ้นใจ นายเป็นของฉัน โอ เซฮุน”

DARK NIRVANA

สามารถกลับไปอ่านเนื้อเรื่องต่อตามลิ้งค์นี้ค่ะ :') http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1382015&chapter=4

NC - SF ChanHun [ Notes n' Words ]

            ร่างสูงดันคนในอ้อมกอดเข้ากับโต๊ะอาหารก่อนจะดันร่างขาวให้เอนลงกับโต๊ะ หากแต่คนตัวขาวยกแขนดันแผงอกกว้างไว้ทัน เขาไม่คิดว่าชานยอลจะเร็วขนาดนี้ ไม่ทันได้ตั้งตัว

            “ ด.. เดี๋ยวก่อนชานยอล นี่มันโต๊ะอาหารในห้องครัวนะ มันจะเลอะ อ๊ะ! ”   ร้องท้วงได้แค่นั้นไม่ทันขาดคำก็ถูกวงแขนแกร่งยกอุ้มไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น เบาะหนังยวบลงทันทีเมื่อคนทั้งสองทิ้งตัวลงมา ไม่รอช้า สันจมูกโด่งสำรวจซอกคอขาวเนียนอย่างหนักหน่วง ไม่ลืมที่จะฝากรอยสีเลือดไว้ตามลำคอและเนินอก มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อคนใต้ร่างทีละเม็ดอย่างร้อนรน ก่อนจะถอดเสื้อออกโยนไปอีกทาง ใบหน้าหล่อผละออกมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้ขึ้นสีระเรื่อ ร่างเปลือยเปล่าปะปนกับเสียงครางหอบของคนตัวขาวทำให้ความคับแน่นที่มีอยากปลดปล่อยออกมาเต็มที รีบปลดเปลื้องบ็อกเซอร์ตัวเดียวที่ใส่อยู่ออก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงแนบริมฝีกปากขบเบาๆที่ใบหูคนใต้ร่าง กระซิบด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มทว่าหอบแหบพร่าจนทำให้คนตัวขาวขนลุกสู้ในคราวเดียว

            “ นายผิดเต็มๆเลยเซฮุน ”

            “ ฉ.. ฉันผิดอะไร ”

            “ ผิดที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว ”

            “ ….. ”

            “ ผิดที่หัดพูดจาน่ารักแบบนั้น ”

            “ ….. ”

            “ ที่ไม่ได้ทานอาหารเช้า มันเป็นความผิดของนายนะ จำไว้ที่รัก ”

            “ อ๊ะ! ชานยอลเบาๆ ตรงนั้น ฮ.. มันเจ็บนะ ”   คนตัวขาวร้องเสียงหลงแทบจะทันทีเมื่อร่างสูงด้านบนจับขาทั้งสองข้างเกี่ยวเอวแล้วสอดแกนกายแข็งขืนเข้าช่องทางอ่อนนุ่มจนมิดไม่ทันได้ตั้งตัว การขยับเข้าออกของคนตัวสูงช้าๆเนิบนาบก่อนจะค่อยๆเพิ่มระดับความถี่เร็วตามแรงปรารถนาเรียกเสียงครางหวานหูจากคนใต้ร่างได้เป็นอย่างดี ใบหน้าน่ารักส่ายไปมากับความเสียวซ่านและสัมผัสวาบหวามที่อีกคนมอบให้ เผยอปากเชิดหน้าเพื่อสูดอากาสหายใจเข้าลึกเพื่อให้คนด้านบนได้เชยชมลำคอได้สะดวกขึ้น มือโอบรอบลำคอคนด้านบนแน่นสอดมือไปตามกลุ่มผมขยุ้มดึงทึ้งอย่างอัดอั้น อีกมือก็คลำสะเปะสะปะไปทั่วแผ่นหลังแกร่งเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว ริมฝีปากหนาครอบครองยอดอกบนแผ่นอกบางอย่างหยามใจ ละเลียดขบเม้มจนแข็งเป็นตุ่มไตจนร่างขาวต้องแอ่นตัวรับลิ้นร้อนชื้นนั้นอย่างน่าอาย ทั้งที่คนตัวสูงไม่ได้ผ่อนเบาการเข้าออกที่ช่วงล่างแม้แต่น้อย เรียกเสียงครางไม่ได้ศัพท์ผสานกันเสียงเนื้อกระทบและเสียงเสียดสีของเบาะหนังแต่เช้าได้เป็นอย่างดี

            “ ฮื้ออออ อะ ฮะ.. ช.. ชานยอล  ซ.. เซฮุนไม่ไหวแล้ว อ๊ะ! ”   ขาขาวกอดรัดที่เอวหนาแน่นขึ้น แรงตอดรัดทำให้ชานยอลรู้ว่าเซฮุนใกล้จะถึงที่หมายในไม่ช้า ไม่นานนักคนตัวขาวก็กระตุกเกร็งฝังเล็บไปตามแผ่นหลังหนา ตามมาด้วยชานยอลที่ขบกรามแน่นปลดปล่อยเข้าไปในตัวเซฮุนเช่นกัน ใบหน้าหล่อซบลงบนแผ่นอกบางอย่างเหนื่อยหอบ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวและสะโพกกลมบีบคลึงอย่างพอใจในบทเพลงรักที่เพิ่งจบไป จูบเบาๆที่ปลายจมูกรั้นอย่างเอ็นดู เสียงหัวเราะคิกๆของคนตัวขาวใต้ร่างทำให้ชานยอลอดไม่ได้ที่จะฝังปลายจมูกลงที่พวงแก้มแล้วเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ริมฝีปากแดงฉ่ำแทน หากแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกัน

            “ ไปรับโทรศัพท์สิ เดินไหวไหม หรือให้ฉันไปเอามาให้ ”

            “ ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะไปรับเอง ”  คนตัวขาวตอบก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตที่เพิ่งจะถูกถอดออกไปมาสวมใส่อย่างลวกๆก่อนจะเดินกระเพกๆไปยังเครื่องมือสื่อสาร มือขาวกดรับก่อนจะตอบรับสาย

* NC สั้นๆนะคะสำหรับ SF เรื่องนี้ กลับไปอ่านเนื้อเรื่องต่อได้ที่นี่ค่ะ T_T

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1346882&chapter=6

NC - THE UNDEAD [ Duchess of Transylvania ]

หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์วันนั้นมาได้เกือบสองเดือนเต็ม ร่างกายของเซฮุนแข็งแรงขึ้นมาก อาจจะเพราะความรักและการดูแลเอาใจใส่อย่างดีของชานยอล ซึ่งเป็นกำลังใจที่ดีสำหรับเขา ชานยอลทำให้เขายิ้มได้ในทุกวันที่ลืมตาขึ้นมา กลายเป็นว่าชานยอลไม่ใช่สิ่งหนึ่ง แต่เป็นส่วนหนึ่งของเขาไปเสียแล้ว 

มือขาววางปากกาลง พับกระดาษสี่เหลี่ยมอย่างตั้งใจ เขาเพิ่งเขียนจดหมายหาแม่ที่เกาหลี พรุ่งนี้ตั้งใจจะไปส่งที่ไปรษณีย์ในตัวเมืองแต่เช้า ตาคู่สวยมองหน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง เซฮุนลุกขึ้นบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ แต่แล้วเสียงดนตรีที่ดังแว่วมา เรียกความความสนใจจากร่างขาวได้ดี ใบหน้าน่ารักระบายยิ้มบางออกมาอย่างพอใจไม่น้อย ขาเรียวยาวก้าวไปที่ประตูห้องเพื่อออกไปตามเสียนั้น

มือใหญ่บรรเลงเพลงกับเปียโนคู่ใจของเขา ใบหน้าหล่อประดับรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างมีความหมาย บนหลังเปียโนมีดอกกุหลาบสีดำหนึ่งดอก และแหวนทองคำขาวเรียบไร้รอยต่อหนึ่งวงวางอยู่ ภาพตรงหน้าทำให้เซฮุนเผยยิ้มออกมา ก่อนจะค่อยๆก้าวลงมาตามขั้นบันไดช้าๆ มาหยุดยืนตรงทางขึ้นบันได สายตายังคงจับจ้องร่างสูงตรงหน้าอย่างปลื้มใจ เสียงนุ่มทุ้มที่ขับร้องผสานกับเสียงอ่อนหวานของเปียโนคือสิ่งที่เซฮุนรอคอยจากผู้ชายคนนี้ น้ำใสๆกำลังก่อตัวเอ่อคลอ แม้ภาพตรงหน้ากำลังพร่ามัวไป หากแต่ความจริงที่เขารับรู้ได้นั่นชัดเจน

โน๊ตตัวสุดท้ายจบลงอย่างสวยงาม ชานยอลลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหยิบดอกกุหลาบสีดำและแหวนทองคำขาวมาไว้ในมือแล้วเดินเข้าไปใกล้ร่างขาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ชานยอลจูบที่ดอกกุหลาบสีดำก่อนจะยื่นไปตรงหน้าอีกคน เซฮุนรับมาถือไว้ ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อก้มหน้าเพื่อหลบสายตาคมที่มองมา หัวใจของเขา กำลังเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาเสียอย่างนั้น

“ ไม่รู้ว่านายจะชอบเพลงที่ฉันเล่นให้ฟังไหม แต่ฉันดีใจ ที่ได้ทำในสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำ ให้กับคนที่ฉันรัก ”     ชานยอลมองลึกลงไปในดวงตาของตนตรงหน้าอย่างมีความหมาย

“ แหวนวงนั้น ฉันขอคือ นายไม่เหมาะกับมันอีกต่อไป ”

“ ….. ”

“ เพราะฉันมีแหวนวงใหม่ ที่ฉันคิดว่าจะแทนทุกคำตอบของฉันได้ ”    

“ ….. ”

“ แต่งงานกับฉันนะเซฮุน ”      ชานยอลพูดจบพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือข้างซ้ายของอีกคนขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆบรรจงสวมเข้าไปที่นิ้วนาง จรดริมฝีปากบนแหวนที่นิ้วมือสวย ช้อนตามองด้วยสายตามั่นคง เพื่อย้ำความมั่นใจให้ร่างขาวตรงหน้า  เซฮุนพยักหน้าขึ้นลงช้าๆยิ้มทั้งน้ำตาที่เอ่อคลอ ชานยอลเชยคางแหลมของคนตรงหน้าขึ้น ก่อนจะจรดริมฝีปากลงอย่างแผ่วเบาจนแนบสนิท สอดมือหนาเข้ากับแผ่นหลังบางก่อนจะดันเข้าหาให้แนบชิด เซฮุนโอบรอบคอร่างสูง เอียงใบหน้าเพื่อรับจูบให้ลึกขึ้นกว่าเดิมอย่างโหยหาความอบอุ่นจากคนตรงหน้า  ชานยอลยกอุ้มเซฮุนในท่าเจ้าสาวก่อนจะพาขึ้นไปยังห้องชั้นบนหากแต่ริมฝีปากนั้นไม่ได้ถอนออกจากกันแม้แต่วินาทีเดียว จนมาหยุดยืนที่หน้าห้อง ชานยอลวางเซฮุนลงก่อนจะเปิดประตูดันอีกคนให้เข้าไปแล้วลงกลอนประตูทันที 

             เซฮุนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อถูกร่างสูงของอีกคนโอบรัดแน่นดันแผ่นหลังติดเข้ากับผนังห้อง มือขาวดันแผงอกกว้างกำเสื้อแน่นจนยับไปหมด ทั้งสองหอบหายใจแรงไม่ต่างกัน เซฮุนช้อนตามองอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าอยู่ใกล้ไม่ถึงคืบ ใกล้จนลมหายใจแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน นิ้วเรียวไล้ไปตามใบหน้าหล่อที่ตนหลงใหล ดวงตาคมโตที่ดูแข็งกร้าวดุดันแต่แฝงความอ่อนโยนในที ก่อนจะลูบไล้มาที่สันจมูกโด่งสวยและเลื่อนมาแตะที่ริมฝีปากหยักได้รูป ถึงผู้ชายตรงหน้าจะปากร้ายและเผด็จการแค่ไหน แต่มันก็ยากที่จะถอนตัวเสียแล้วตอนนี้  ชานยอลจับมือของอีกคนที่กำลังแตะริมฝีปากเขา ขบที่ปลายนิ้วอย่างแผ่วเบาพร้อมกับมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวยของคนในอ้อมกอด อดไม่ได้ที่จ้องมองริมฝีปากบางสีแดงสดน่าลิ้มลองนั่น ใบหน้าหล่อโน้มลงเพื่อให้หน้าผากแตะกันแนบแน่นก่อนจะขยับปากพูดใกล้ๆเพียงบางเบา ราวกับว่าจะมีแค่เขาและเซฮุนเท่านั้นที่รู้

             “ อยากฟังคำสารภาพของผู้ชายคนนี้ไหม ”

             “ ….. ”

             “ รู้อะไรไหมเซฮุน ตลอดเวลา 127 ปีของฉัน ฉันไม่เคยต้องการใครเข้ามาในชีวิตเลยสักคน ”

             “ ….. ”

             “ แม้กระทั่งนาย ที่ในตอนแรก หลายครั้งที่ฉันพยายามตัดแต่ทำไม่ได้สักครั้งเดียว นายพูดถูก เราไม่ควรอยู่ด้วยกันเลย มันไม่ถูกต้อง ”

             “ ….. ”

             “ แต่เพราะนายอีกเช่นกัน นายทำให้ฉันอยากทำลายกฎทุกข้อ และทำให้นายเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ”

             “ ….. ”

             “ ฉันอยากให้การมาที่นี่ของนาย เป็นการมาครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปไหนอีกแล้ว ”

   

              “ ….. ”

             “ ขอโทษที่ผ่านมา หลายครั้งที่ฉันพูดจาด้วยถ้อยคำร้ายๆ จนบางครั้งทำให้นายต้องมีน้ำตา ”

             

              “ ….. ”

             “ ที่ฉันเคยบอก ว่านายไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องความรักจากฉัน ฉันขอคืนคำ ถอนคำพูดทุกข้อที่ฉันเคยพูดไว้ เพราะความจริงฉันให้มันกับนายมานานแล้วโดยที่นายไม่ได้ขอจากฉันเลย ”

             “ ….. ”

             “ ฉันคิดมาตลอดว่าความรักมันทำให้เราอ่อนแอ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ความรักทำให้ฉันเข้มแข็งและกล้าหาญ เมื่อตอนที่ฉันกำลังจะสูญเสียนายไปอย่างไม่มีวันกลับมา ”

             “ ….. ”

             “ จำที่นายเคยบอกได้ไหม การได้รักใครสักคน แล้วคนๆนั้นก็รักเรา เราจะไม่รู้สึกต้องการอะไรอีกเลย เหมือนในตอนนี้ ที่ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากนาย ”

             “ ….. ”

             “ ฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆอีกแล้ว ฉันยอมทุกอย่าง ยกโทษให้ฉันได้ไหมเซฮุน ”

             “ ….. ”

             “ ฉันอยากให้นายรับรู้เอาไว้ ที่ฉันทำไปทั้งหมดมันมีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น คืออยากให้นายอยู่ที่นี่กับฉัน ตลอดไป ”

             “ ….. ”

             “ เป็นของฉันนะเซฮุน ฉันสัญญา ฉันจะดีกับนาย นายจะมีฉันอยู่ด้วยตลอดไปตราบจนวินาทีสุดท้าย ”

             “ ….. ”

             “ และสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ที่เราผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ฉันขอใช้เวลานี้ ที่นี่ พูดคำนี้กับนายอีกครั้ง ”

             “ ….. ”

             “ ฉันรักนาย โอเซฮุน ”      เซฮุนไม่ได้ตอบ หากแต่ดวงคู่สวยที่มองมามีน้ำเอ่อคลอและรอยยิ้มบางที่ระบายบนใบหน้าหวานนั้นทำให้ชานยอลมั่นใจ ว่าเซฮุนพร้อมแล้วกับการเปลี่ยนแปลงตลอดกาล ร่างสูงฝังจมูกจมแก้มใสอย่างแผ่วเบา ก่อนจะอุ้มคนในอ้อมกอดไปยังห้องนอนของตน เซฮุนรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีเมื่อถูกดันราบลงจนแผ่นหลังทาบทับบนเตียงหลังใหญ่ แอร์เย็นเป่ากระทบผิวกายหากแต่คนด้านบนก็ทำให้เซฮุนรู้สึกร้อนหวาบหวิวในที ใบหน้าหล่อผละออกจากลำคอขาวก่อนจะมองด้วยสายตาที่ปะปนหลากหลายความรู้สึก เสียงหอบหายใจแรงและแววตาของร่างสูงทำให้เซฮุนรู้สึกสั่นเล็กน้อย เขากลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

             “ อย่ากลัวเลย ฉันจะเบากับนายให้มากที่สุด ”      ชานยอลเผยยิ้มบางก่อนจะดึงชายเสื้อที่เซฮุนสวมใส่ขึ้นแล้วถอดออกโยนไปที่พื้นห้องข้างเตียง ไม่รอช้า มือใหญ่กระตุกเชือกผูกกางเกงคนใต้ร่างออกก่อนจะค่อยๆถอดทั้งกางเกงและชั้นในออกแล้วโยนไปอีกทาง จนตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าที่ขาวละเอียดขึ้นสีระเรื่อของเซฮุนปรากฎต่อสายตาทำให้ปาร์คชานยอลยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับเรือนร่างตรงหน้า ร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออก ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้งกับร่างกายสมส่วน กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนสวย ลาดไหล่กว้างและกล้ามแขนนั่นทำให้เซฮุนต้องเบือนหน้าไปอีกทาง ชานยอลเมื่อเห็นอาการของเซฮุนจึงหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะเข้าทาบทับร่างบางที่นอนราบอยู่แล้ว อดไม่ได้ที่จะจูบลงไปที่ริมฝีปากบางหนึ่งทีอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วผละออก เซฮุนกัดริมฝีปากล่างแน่น มองในตาคนด้านบนอย่างหลงใหล เขารักผู้ชายคนนี้ไปแล้วจริงๆ เขาอยากให้ชานยองรับรู้ ว่าเขาจะรัก และซื่อสัตย์กับปาร์คชานยอลคนเดียวเท่านั้น ชานยอลลูบไล้ใบหน้าของคนใต้ร่างแผ่วเบาอย่างรักใคร่ เขาทั้งรัก ทั้งห่วงหวง โหยหาและปราถนาเซฮุนมาตลอด รอยยิ้มและแววตาของเซฮุนบอกทุกอย่างแล้ว ชานยอลกดจูบ ค่อยๆบดเบียดละเมียดชิมริมฝีปากบางของคนใต้ร่าง สอดแทรกปลายลิ้นเก็บเกี่ยวความหวานล้ำเมื่อริมฝีปากบางเผยอออกรับจูบของเขา จากจูบที่ละมุนบางเบาค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดึงร้อนแรงมากยิ่งขึ้นตามแรงปราถนา เรียวลิ้นสอดประสานกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน ก่อนที่เซฮุนส่งเสียงครางขัดในลำคอเบาๆ กำปั้นทุบที่ลาดไหล่อีกคนให้รู้ว่าตนต้องการอากาศหายใจเพราะจูบอันยาวนานจนระทวยไปทั้งร่าง ร่างสูงผละอย่างนึกขำกับใบหน้าขึ้นสีของอีกคนก่อนจะไล่จูบไปตามสันกรามของใบหน้าสวย ฝังจมูกที่ลำคอขาวซุกไซร้สูดกลิ่นกายของคนใต้ร่างอย่างไม่รู้จักพอ แน่นอนการดื่มเลือดระหว่างการร่วมรักของคนทั้งสองมันยิ่งทำให้เลือดเข้มข้นยิ่งขึ้นเพราะร่างกายถูกกระตุ้นและหัวใจที่สูบฉีดแรง แต่เขาจะทำตอนนี้ไม่ได้ เซฮุนยังเป็นมนุษย์ กลัวว่าจะหมดแรงเอาเสียก่อน จะครอบครองเซฮุนก่อนแล้วค่อยเปลี่ยนเซฮุนให้เป็นเหมือนตนภายหลังหาใช่เรื่องยากเกินไปที่จะทำ 

             รอยสีเลือดที่ปรากฎอยู่ตามลำคอขาวลาดไหล่เลยมาถึงเนินอกแบนราบทำให้ชานยอลพอใจไม่น้อยกับผลงานของตน ชานยอลจงใจฝากรอยกดย้ำที่หน้าอกด้านซ้ายอยู่อย่างนั้นราวกับว่ามันสามารถฝังลึกลงไปในจิตใจของเซฮุนได้ เหมือนเป็นการประทับตรา ว่าเซฮุนเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ปากหยักครอบครองยอดอกตรงหน้าอย่างละเลียด กัดและขบเม้มเพียงบางเบาก็เรียกเสียงครางเบาๆหวานหูได้ดี ก่อนจะไล่จูบตามหน้าท้องแบนราบลงมาเรื่อยๆจนถึงกลางลำตัว หน้าท้องขาวหดเกร็ง มือบางจิกเล็บลงบนผ้าปูผืนหนาอย่างอัดอั้น รู้สึกหงุดหงิดที่คนด้านบนไม่ทำอะไรเสียที เขาทรมานกับความรู้สึกวาบหวามนี้จนทนแทบไม่ไหวแล้ว  ลมหายใจขาดห้วงราวกับจะขาดใจอยู่รอมร่อ ชานยอลรู้ เซฮุนกำลังทรมาน ไม่รู้ว่าใบหน้าแดงระเรื่อนั่นมาจากความเขินอายหรือกำลังหงุดหงิดโมโหกันแน่ แต่ชานยอลคิดว่าเป็นอย่างหลัง ใบหน้าหล่อคมเงยมองอีกคนก่อนจะแลบเลียริมฝีปาก แน่นอนมันทำให้เซฮุนหายใจติดขัดเพราะใบหน้าของปาร์คชานยอลอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเขาในตอนนี้ ไม่นานนักเสียงร้องครางอื้ออึงในลำคอขาวที่พยายามสกัดกั้นอารมณ์ก็ปล่อยออกมาอย่างลืมตัว ชานยอลทั้งกดจูบงับเบาๆที่โคนขาด้านในให้เกิดรอยประปรายเป็นจ้ำๆ ก่อนจะใช้ปากและลิ้นครอบครองแกนกายตรงหน้า เซฮุนบิดเร้าด้วยความทรมานกับสัมผัสวาบหวามที่ชานยอลมอบให้ มือสวยจิกทึ้งกำผ้าปูเตียงแน่น ทั้งสุขล้นและอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูก ปลายลิ้นหนาและไรฟันที่รูดรั้งแกนกายไปมาอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดร่างขาวก็กระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากของอีกคน ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นสีเมื่อเห็นคนตรงหน้ากลืนกินมันจนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ ชานยอลเมื่อเห็นท่าทีของเซฮุนจึงกระซิบที่ข้างหูให้เซฮุนคลายความคิดมากกับสิ่งที่เขาทำ

             “ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย หวานดี ”     ชานยอลกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า ก่อนจะขบเบาๆที่ใบหูและเลื่อนมากดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างหนังหน่วงให้เซฮุนได้ลิ้มลองรสชาติของตนเองดูบ้าง มือใหญ่สอดใต้ร่างขาว ลูบไล้แผ่วเบาทั่วแผ่นหลังบางลากนิ้วตามกระดูกสันหลัง กลิ่นกายหอมอ่อนกับผิวขาวเนียนนุ่นลื่นมือทำให้เขายิ่งหลงใหล นึกหวงจนไม่อยากให้ใครอื่นได้สัมผัสมันนอกจากเขา มือใหญ่เลื่อนมาที่เอวคอดและสะโพกกลม บีบคลึงอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาสอดนิ้วเรียวยาวเข้าที่ช่องทางอ่อนนุ่ม เซฮุนสะดุ้งเล็กน้อยกับสัมผัสแปลกปลอมที่เข้ามา รู้สึกอายหากตนเผลอหลุดเสียงครางออกไปอีกครั้ง มือบางรีบยกขึ้นมาปิดปากไว้แน่น หากแต่มือหนากลับดึงออกแล้วตรึงไว้กับเตียง

             “ ไม่เอาน่า อย่าเอามือปิดปาก ฉันอยากได้ยินเสียงครางของนาย เวลาที่นายร้องเรียกแต่ชื่อของฉันรู้ไหมว่ามันเพราะกว่าเพลงรักเป็นไหนๆเสียอีกเซฮุน ”  ชานยอลเอ่ยที่ข้างหู พร้อมกับกดจูบอย่างหนักหน่วงจนริมฝีปากบางของเซฮุนบวมเจ่อ หน้าหวานเห่ยเกเมื่ออีกคนสอดนิ้วที่สองและที่สามตามมา ก่อนจะเคลื่อนเข้าออกช้าๆหมุนวนเพื่อเบิกทางให้สิ่งที่ใหญ่กว่า 

             เมื่อชานยอลเห็นว่าเซฮุนพร้อมแล้วจึงค่อยๆถอนนิ้วออก มือหนาจับสองขาเรียวพาดบ่า แทรกแกนกายแข็งขืนของตนเข้าไปแทนที่อย่างช้าๆจนสุด เซฮุนนิ่วหน้า ตาคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสให้กับความเจ็บปวดราวกับร่างจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆจนทำให้เขาอยากหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ แต่เพราะผู้ชายตรงหน้าคือปาร์คชานยอลที่เขารัก เซฮุนจึงยอมแต่โดยดี เจ็บแค่ไหนแต่ความสุขที่จะได้หลังจากนี้ย่อมหอมหวานกว่าหลายเท่า ร่างสูงจากที่แช่แกนกายไว้สักพักเมื่อเห็นสีหน้าคนรักฉายความเจ็บปวดออกมา หัวแม่มือใหญ่ไล่ไปตามขอบตาของใบหน้าน่ารักอย่างแผ่วเบาเพื่อปาดน้ำตาออก เขารอให้เซฮุนพร้อม ร่างขาวเชิดหน้าสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะยกมือขึ้นจับใบหน้าหล่อของอีกคน พยักหน้าบอกว่าตนพร้อมแล้ว ร่างสูงจึงเริ่มขยับแกนกายเข้าออกอย่างเนิบนาบ ก่อนจะค่อยๆเร็วขึ้นตามความต้องการจนกลายเป็นการกระแทกที่รัวแรงอย่างควบคุมไม่ได้ ยิ่งได้ยินเสียงหวานครางอื้ออึงที่ฟังไม่ได้ศัพท์ เสียงร้องเรียกแต่ชื่อของเขาที่ออกมาจากปากของคนใต้ร่าง ยิ่งทำให้เขายับยั้งอารมณ์ไม่อยู่จนทั้งห้องมีแต่เสียงครางปะปนกับเสียงเนื้อกระทบกันอย่างรุนแรง ทั้งที่สัญญากับเซฮุนไว้แล้วว่าจะทำให้เบาที่สุด 

              “ ค.. คุณชานยอล อะ ผ… ผม ผมไม่ไหวแล้ว ”       เซฮุนโอบรอบคอชานยอลแน่น หลับตากัดริมฝีปากจนห้อเลือด สอดนิ้วไปตามกลุ่มผมของร่างสูงและกำแน่น อีกมือก็ปะไปทั่วแผ่นหลังกำยำของคนด้านบนอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว ร่างบางแอ่นกายขึ้นบิดเร้า เมื่อความเจ็บปวดก่อนหน้านี้หายไปจนกลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทน 

              “ อีกนิดเดียวเซฮุน ฉันก็ใกล้แล้วเหมือนกัน ”      ชานยอลยกยิ้มให้อีกคน มือใหญ่ปาดเหงื่อที่ซึมตามไรผมหน้าผากสวย ริมฝีปากหยอกล้อกันไปมาก่อนจะเข้าหาบดเบียดทาบทับอย่างแนบสนิทโดยที่ช่วงล่างยังขยับเข้าออกอย่างถี่รัวไม่มีลดละ นิ้วเท้าหงิกเกร็งและขาขาวเรียวที่โอบรอบเอวหนาเริ่มสั่น ชานยอลรับรู้ถึงแรงตอดรัดของอีกคนแล้ว มือใหญ่รูดรั้งแกนกายของคนใต้ร่างอย่างถี่รัวพร้อมกับแรงกระแทกของตนที่สอดใส่เข้าออก ไม่นานนักร่างขาวก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง ส่งเสียงครางดังอย่างสุขสม มือบางจิกเล็บสั้นลงที่ไหล่หนาก่อนจะลากลงมาเป็นทางยาวเพื่อระบายความอัดอั้นทุกอย่างก่อนจะปลดปล่อยออกมา รู้สึกอุ่นในช่องท้องเมื่อคนด้านบนปลดปล่อยเข้ามาในตัวเขาเช่นกัน ร่างสูงคำรามขบกรามแน่นเมื่อความทรมานที่มีถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด ชานยอลฝังหน้าลงที่ซอกคอของคนใต้ร่าง ซุกไซร้ไปมาจนเซฮุนต้องเงยหน้าเพื่อให้ร่างสูงเชยชมได้ง่ายขึ้น เสียงหอบหายใจแรงของทั้งสองดังไปทั่วห้องกับบทเพลงรักที่เพิ่งจบลง ริมฝีปากบางกดจูบลงบนลำคอร่างสูง ทิ้งรอยแดงเอาไว้ให้รู้ผู้ชายคนนี้เป็นของเขาเช่นกันก่อนจะโอบกอดแน่นฝังจมูกรั้นลงบนลาดไหล่หนาสูดกลิ่นกายของคนที่ตนรัก 

             โอเซฮุนเป็นของปาร์คชานยอลอย่างสมบูรณ์

              “ ผมรักคุณ ปาร์คชานยอล ”    มือขาวรั้งใบหน้าหล่อให้ละจากลำคอของตนขึ้นมอง ส่งสายตาแน่วแน่มั่นคง พูดคำว่ารักให้อีกฝ่ายได้ยิน ก่อนจะแนบริมฝีปากบางกลางหน้าผากของร่างสูงแผ่วเบาด้วยความรักและหวงแหน

            “ มันเป็นคำเดียว ที่ผมอยากจะพูดกับคนๆเดียวเท่านั้น ”     ร่างสูงที่ได้ฟังเผยรอยยิ้มกว้างออกมาก่อนจะจับมือของอีกคนขึ้นมาแล้วกดจูบที่หลังมือเนียนนุ่มก่อนจะตัดสินใจถามคนใต้ร่างถึงการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น

            “ พร้อมไหมเซฮุน.. นายมีสิทธิ์ที่จะเลือก ถ้านายพร้อม ฉันจะทำตอนนี้เลย ”

            “ ….. ”

            “ ….. ”

            “ ผมพร้อมแล้ว ”     เซฮุนตอบ ระบายยิ้มบางบนใบหน้า ชานยอลกดจูบลงบนหน้าผากบาง ก่อนจะค่อยๆถอนแกนกายที่ยังคงคาไว้อยู่ออกเรียกเสียงครางเบาอีกครั้งจากริมฝีปากสวยได้ไม่ยาก ชานยอลลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน เปิดลิ้นชักออกหยิบมีดเล่มเล็กแล้วเดินกลับมาที่เตียงจากนั้นจึงนั่งลงข้างๆเซฮุนที่ตอนนี้กำลังยันตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงด้วยสีหน้าที่ยังระบมกับช่วงล่าง มือใหญ่กดปลายมีดลงที่ปลายนิ้วของตนช้าๆ เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาเป็นทางก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของอีกฝ่าย 

             “ ดื่มมันเข้าไปเซฮุน เลือดของฉันเป็นของนาย เลือดของนายเป็นของฉัน เราจะเป็นของกันและกัน ”      เซฮุนเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะดึงมาแล้วใช้ปากโลมเลียดูดดึงปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด กลิ่นคาวและรสเค็มปร่าทำให้เซฮุนไม่ชินสักเท่าไหร่ แต่เขาเลือกแล้ว ที่จะรักและอยู่กับชานยอลไปตลอด เขาจึงตัดสินใจดื่มมันอย่างไม่ลังเล ริมฝีปากบางถอนออกอย่างเชื่องช้าก่อนที่จะถูกร่างสูงรั้งเอวบางมานั่งบนหน้าตัก เคลื่อนใบหน้าเข้าหาประทับจูบบดเบียดลงไปอย่างลึกซึ้งและดูดดื่ม เมื่อช่วงชิมความหวานจนพอใจ มือใหญ่ลูบไล้เบาๆที่ลำคอขาวนวลของร่างตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆโน้มเอียงใบหน้าลง กดจูบดูดดึงที่ลำคอ เขี้ยวขาวงอกออกมาจนสุด กดถากๆที่ลำคอก่อนจะค่อยๆกดฝังจนมิด ดูดดื่มเลือดรสหวานอย่างกระหาย   เซฮุนปล่อยน้ำตาลงมาด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนต้องกลั้นหายใจ ฝังเล็บจิกลงบนไหล่หนาเพื่อระบายให้คลายความเจ็บปวด เขาต้องอดทนให้ถึงที่สุด และไม่นาน ชานยอลค่อยๆถอนเขี้ยวออกก่อนจะส่งลิ้นร้อนเลียปากแผลให้ปิดสนิท ใบหน้าหวานฟุบลงที่ลาดไหล่หนา หอบหายใจแรง แอบอิงอยู่สักพักหนึ่งให้ความเจ็บคลายลงพอปรับตัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อของอีกคน 

             “ เจ็บมากไหม ขอโทษที่สัญญาว่าจะทำให้เบาที่สุดแต่กลับยับยั้งอารมณ์ไม่ได้ทั้งที่มันเป็นครั้งแรกของนาย ”      ชานยอลจูบลงที่ปลายจมูกรั้น ดวงตาของเซฮุนเปลี่ยนสีไปเสียแล้ว และมัน.. น่าหลงใหลยิ่งกว่าตอนที่เซฮุนเป็นมนุษย์ธรรมดาเสียอีก  เซฮุนส่ายหน้าไปมา ระบายยิ้มบางกลับไปเพื่อบอกว่าตนไม่เป็นอะไรและเต็มใจให้มันเป็นอย่างนั้น

              “ ถ้านายอยากดื่มเลือด ลองฝังเขี้ยวที่ฉันก็ได้ เพราะฉันจะไม่ดื่มเลือดใครนอกจากนาย และฉันก็ไม่ต้องการให้นายดื่มเลือดใครนอกจากฉัน ”

             “ เอาไว้ถ้าผมหิวเมื่อไหร่ ค่อยมาลองฝังนะครับ ผมยังไม่ชินกับการดื่มเลือดแต่คงใช้เวลาไม่นาน ”

             “ แล้วแต่ เมื่อไหร่ก็ได้ที่นายต้องการ แต่นายคงจะเสียเปรียบฉัน ”    ชานยอลละไว้ก่อนจะกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูของอีกคน 

             “ เพราะนอกจากเลือดของนายที่หวานอร่อยแล้ว นายยังหอมหวานไปทั้งตัวด้วย นายจะโดนฉันทั้งดื่มทั้งกินไปตลอดแน่ๆโอเซฮุน ”    ใบหน้าหวานขึ้นสีอีกครั้ง ก่อนจะตาโตด้วยความตกใจเมื่อถูกร่างสูงดันราบลงกับเตียงหลังกว้างอีกครั้ง มือหนาจับพลิกให้ร่างบางนอนคว่ำก่อนจะเข้าทาบทับ ตรึงข้อมือขาวทั้งสองข้างกับเตียง ปากหยักกดจูบลงบนแผ่นหลังขาวเนียนฝากรอยแดงไว้ประปรายเป็นจ้ำๆ ไล้สันจมูกตามแนวกระดูกสันหลังดูดดึงข้างลำตัวสีข้างของร่างบางจนเป็นรอยสีเลือด ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆคลายข้อมือขาวออกก่อนจะลากมือลูบไล้ไปตามลำแขนขาวแผ่วเบา สอดฝ่ามือไปข้างใต้ กอบกุมสะกิดเม็ดสีของอีกคนไปมาจนแข็งเป็นไต หมุนวนบีบเม้มกดเน้นยอดอกเบาบ้างแรงบ้างเรียกเสียงครางหวานได้ดีจากคนใต้ร่างที่กำลังบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน สันจมูกโด่งก็ไม่ละจากลำคอสวยแม้แต่น้อย  ชานยอลจับยกสะโพกแน่นของเซฮุนให้ชันขึ้น มือใหญ่จับใบหน้าสวยให้หันมารับจูบอันหนักหน่วงของตน ริมฝีปากบางแดงเผยอเปิดออกเพื่อให้คนด้านบนช่วงชิมความหวานจนสมใจ จูบตอบอย่างโหยหาเช่นกัน มือใหญ่ลูบไล้ตามเอวคอดที่นุ่มลื่นก่อนจะเลื่อนมาบีบคลึงสะโพกกลมกลึงเค้นอย่างมันมือพร้อมกับสอดใส่แกนกายเข้าไปจากด้านหลังจนสุด เซฮุนนิ่วหน้า ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอีกครั้ง แต่ก็ทำได้แค่ครางอื้ออึงในลำคอเพราะถูกร่างสูงด้านบนจูบปิดปากไว้แนบแน่น ยับยั้งความต้องการที่ร่างสูงมอบให้ไม่ได้จนต้องโอนอ่อนผ่อนตาม เพื่อปลดปล่อยความทรมานกับความรู้สึกเสียวซ่านที่มี 

             “ ฮะ อะ ค.. คุณชานยอล ตรงนั้น อื้อ ฮะ ”     เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาทันทีหลังจากที่ร่างสูงถอนจูบ เซฮุนรู้สึกไร้เรี่ยวแรงทุกครั้งเวลาที่ริมฝีปากหยักของคนด้านบนไล่จูบไปทั่วตามลำตัว ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปที่ใดก็รู้สึกเกร็งจนขนลุกร้อนผ่าวราวกับจะแผดเผาให้มอดไหม้ไปกับสัมผัสวาบหวามที่ได้รับ สัมผัสที่เหมือนจะอ่อนโยนทว่าเร้าร้อน ครางไม่ได้ศัพท์กับการสอดใส่กระแทกจากร่างใหญ่ที่จากเข้าออกด้านหลังอย่างเนิบนาบก่อนจะค่อยๆถี่แรงมากขึ้นเรื่อยๆ เรียกเสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันให้กลับมาดังระงมได้อีกครั้ง 

              “ ฉันเคยบอกหรือยัง ว่าฉันชอบเสียงของนายเวลาอยู่บนเตียงกับฉัน ”    ชานยอลเอ่ยบอกก่อนจะขบเม้มเบาๆที่ใบหูขาว เซฮุนได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวช่วงล่าง มือใหญ่จับคางเรียวให้หันมามองอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าใกล้ๆ

             “ เรียกชื่อฉัน ฉันอยากได้ยินจากปากของนาย ”

             “ อ๊ะ.. ฮะ ค.. คุณชานยอล อะ.. ”

             “ บอกฉัน ว่านายเป็นของใคร ”

             “ ผ.. ผม เป็นของคุณ อะ.. อืออ ฮะ ”

              “ ….. ”

              “ เป็นของปาร์คชานยอล ”     คำตอบจากคนใต้ร่างทำให้ชานยอลกระตุกยิ้มอย่างพอใจ มองริมฝีปากบางที่ตอนนี้บวมเจ่อจากการจูบก่อนหน้านี้ไม่นาน ก่อนจะกดจูบบดเบียดอย่างรุนแรงอีกครั้งอย่างแนบแน่นแล้วผละออก จงใจกัดขบเม้มริมฝีปากล่าง ละเลียดลอบเลียริมฝีปากบางเพื่อหยอกล้อ สอดแทรกลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของร่างขาว เอียงใบหน้าหล่อเพื่อให้ริมฝีปากรับมุมกันกดจูบได้ลึกขึ้นและดูดดึง กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งในปากช่างหวานอร่อยสำหรับร่างสูงในตอนนี้ และนั่นยิ่งทำให้เขากระหายในตัวเซฮุนมากยิ่งขึ้น แรงตอดรัดจากช่วงล่างทำให้เขารู้ เซฮุนใกล้จะถึงจุดนั้นแล้ว มือใหญ่จับสะโพกขาวแน่น อีกมือเอื้อมลงไปกอบกุมแกนกายของคนใต้ร่างค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะถี่ขึ้นตามแรงกระแทกสอดใส่ของตนเช่นกัน ไม่นานร่างขาวก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ ชานยอลขบกรามแน่นอย่างทรมาน กระแทกแกนกายอย่างแรงเข้าจนสุดสองสามครั้ง และไม่นานนักร่างสูงก็คำรามออกมา ปลดปล่อยในตัวเซฮุนอีกครั้งเช่นกัน เซฮุนฟุบหน้าลงกับหมอนใบหนานุ่ม หอบหายใจแรงอย่างเหนื่อยอ่อน ชานยอลทางทับลงมาก่อนจะฝังจมูกโด่งลงหลังลำคอเนียนสวยสูดกลิ่นกายหอมอ่อนของคนตัวขาวอย่างหลงใหล 

             “ ถือตาของนายแล้วเซฮุน ฉันอยากเห็นนายร้องครางบนตัวฉัน อยากเห็นสีหน้าของนายเวลาทิ้งน้ำหนักลงบนตัวฉันด้านบน ไปต่อกันในห้องน้ำสักหน่อยไหม ขอกินให้ชื่นใจอีกสักสองสามรอบ พรุ่งนี้ถ้าเดินไม่ไหวฉันจะอุ้มนายลงไปทานอาหารข้างล่างเอง ”     ชานยอลเอ่ยขอด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจหอบแรงของร่างสูงด้านบนที่เป่ารดใกล้ลาดไหล่ขาวทำให้เซฮุนนึกเสียวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะถูกสันจมูกของอีกคนกดฝังลงบนแก้มเนียนฟอดใหญ่ มือหนาลูบไปตามหน้าผากบางเพื่อซับเหงื่อที่ใบหน้าหวานออกอย่างรักใคร่

             “ คุณชานยอล คุณมัน.. อะ อ๊าา.. ”   ชานยอลถอนแกนกายออกก่อนจะยกอุ้มอีกคนแล้วตรงไปยังห้องน้ำทันที ร่างสูงหัวเราะหึในลำคออย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นของอีกคน แต่มีหรือที่เซฮุนจะขัดขืนได้ เพราะเรี่ยวแรงจะยืนตอนนี้ยังแทบไม่มีเลย ขาสั่นอย่างอ่อนแรงไปเสียหมด ได้แต่ปล่อยให้อีกคนกลืนกินอย่างละโมบจนพอใจ 

             เกือบหลายชั่วโมงที่ปาร์คชานยอลเอาแต่ตักตวงช่วงชิงความหอมหวาน จนเซฮุนร้องห้ามด้วยเสียงเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเขาได้ตายคาอกชานยอลเป็นแน่ ทั้งสองนอนกอดก่ายกันบนเตียงหลังใหญ่ เซฮุนนอนหนุนแขนอีกฝ่ายก่อนจะลูบไล้มือไปตามแผงอกกว้างน่าหลงใหลแล้วออกแรงกอดให้แน่นขึ้น ชานยอลก้มลงจรดริมฝีปากลงบนผมนุ่มหอมอย่างรักใคร่เอ็นดูกับท่าทีออดอ้อนของคนในอ้อมกอด

             “ ยังเจ็บอยู่หรือเปล่าเซฮุน ” 

              “ ก็.. นิดหน่อยครับ แต่ผมรู้สึกดีมากกว่า ”

              “ ….. ”

               “ เพราะตอนนี้ คุณไม่ใช่ภาพลวงตา แต่เป็นสิ่งที่ผมสามารถเข้าถึง และจับต้องได้ เหมือนได้ใกล้ชิดคุณมากขึ้น มากกว่าตอนที่ผมเป็นมนุษย์ธรรมดา ”

              “ อย่างนั้นหรือ.. เซฮุน ฉันขอบคุณ ที่นายยอมทิ้งความเป็นมนุษย์ไป ซึ่งฉันคิดว่า การได้เกิดเป็นคนคือความโชคดีอย่างหนึ่ง ”

               “ ….. ”

               “ แต่นายก็ยังเลือกที่จะอยู่กับฉัน สิ่งน่ารังเกียจที่พระเจ้าหันหลังให้.. เหมือนฉันดึงนายลงมาให้จมอยู่กับสิ่งเลวร้ายไปด้วย ”

             

               “ ไม่หรอกครับ คุณไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตผม ผมตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น ไม่เอาแล้วครับ เราไม่คุยเรื่องนี้กันดีกว่า ”

                “ ….. ”

                “ คุณชานยอล ถ้าเรามีลูก คุณอยากได้ลูกผู้ชายหรือว่าลูกผู้หญิง  ใบหน้าน่ารักอมยิ้มเอ่ยถามก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนรักอย่างรอคำตอบ ”

               “ ลูกแฝดชายหญิง และนายจะให้กำเนิดพวกเขาในไม่ช้า ”

               “ คุณไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน ใครจะรู้ล่วงหน้าว่าลูกจะออกมาเป็นเพศไหน ”   เซฮุนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว 

               “ เชื่อฉันสิ เมื่อก่อนฉันเคยบอกนายไว้ ว่านายจะได้อยู่ที่นี่ตลอดไป แล้วมันก็เป็นอย่างนั้น เตรียมตั้งชื่อลูกได้เลย เราได้ลูกแฝดชายหญิงแน่นอน ”

               “ ….. ”

               “ เพราะว่าฉันเป็นคนทำ เสียพลังงานไปไม่ใช่น้อย ”

               “ บ้า! คุณมันประสาท! ”    ชานยอลปล่อยขำออกมาดังลั่น ก่อนจะรวบมือขาวที่ทุบอกเขาจนเป็นรอยแดงดึงเข้ามากอดแนบอกแน่น กดจมูกฝังลงที่แก้มหอมนุ่มฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยสิ่งที่ตนเองนึกคิดไว้

              “ ฉันจะให้ลูกแฝดชายหญิงของเราชื่อลีลอยด์กับไลราห์ นายคิดว่าอย่างไรเซฮุน ”

              “ ครับ คุณชอบอะไร ผมก็เห็นด้วย ”    เซฮุนตอบพร้อมกับจับมือสอดประสานมือใหญ่อีกคนไว้แน่น

              “ ปาร์ค ลีลอยด์ และ ปาร์ค ไลราห์ ทายาทแวมไพร์แห่งทรานซิลวาเนีย  ฉันอยากเห็นหน้าลูกเร็วๆแล้วเซฮุน เราจะได้อยู่กันเป็นครอบครัวเสียที ”

              “ ผมก็เหมือนกันครับ.. คุณชานยอล ผมได้บอกกับคุณหรือยัง ว่าผมรักคุณ ”

              “ ฉันรู้เซฮุน ถึงนายจะไม่พูดออกมา สายตาของนายบอกทุกอย่างแล้ว โดยที่นายไม่ได้เอ่ยมันออกมาเลยสักคำ และฉันเองก็รักนายไม่ต่างกัน ”      เซฮุนอมยิ้มให้กับสิ่งที่ชานยอลพูด เขากำลังจะมีชีวิตใหม่ กำลังมีครอบครัวที่อบอุ่น แค่คิดก็มีความสุขแล้ว เซฮุนซบหน้าลงบนอกกว้างของคนรักกดจูบลงแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆปิดตาลงจนเปลือกตาปิดสนิทกันในที่สุด รอยยิ้มที่มุมปากปรากฎขึ้นประดับใบหน้าหวานที่หลับพริ้ม ชานยอลลูบกลุ่มผมของร่างขาวก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอย่างหวงแหน จรดริมฝีปากลงบนหัวไหล่ขาวเนียนอีกครั้ง 

              “ ราตรีสวัสดิ์ ดัชเชสแห่งทรานซิลวาเนีย ”      ชานยอลเอ่ยพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยที่หลับพริ้มของคนในอ้อมกอด ใบหน้าที่เขาทั้งรักและหลงใหลอย่างที่สุด ก่อนจะระบายยิ้มบางแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงเช่นกัน ไม่นานนัก เสียงผ่อนลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอนั้นทำให้รู้ว่าทั้งสองได้เข้าสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อย

#TheUndeadชฮ