หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์วันนั้นมาได้เกือบสองเดือนเต็ม ร่างกายของเซฮุนแข็งแรงขึ้นมาก อาจจะเพราะความรักและการดูแลเอาใจใส่อย่างดีของชานยอล ซึ่งเป็นกำลังใจที่ดีสำหรับเขา ชานยอลทำให้เขายิ้มได้ในทุกวันที่ลืมตาขึ้นมา กลายเป็นว่าชานยอลไม่ใช่สิ่งหนึ่ง แต่เป็นส่วนหนึ่งของเขาไปเสียแล้ว
มือขาววางปากกาลง พับกระดาษสี่เหลี่ยมอย่างตั้งใจ เขาเพิ่งเขียนจดหมายหาแม่ที่เกาหลี พรุ่งนี้ตั้งใจจะไปส่งที่ไปรษณีย์ในตัวเมืองแต่เช้า ตาคู่สวยมองหน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มตรง เซฮุนลุกขึ้นบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ แต่แล้วเสียงดนตรีที่ดังแว่วมา เรียกความความสนใจจากร่างขาวได้ดี ใบหน้าน่ารักระบายยิ้มบางออกมาอย่างพอใจไม่น้อย ขาเรียวยาวก้าวไปที่ประตูห้องเพื่อออกไปตามเสียนั้น
มือใหญ่บรรเลงเพลงกับเปียโนคู่ใจของเขา ใบหน้าหล่อประดับรอยยิ้มบนใบหน้าอย่างมีความหมาย บนหลังเปียโนมีดอกกุหลาบสีดำหนึ่งดอก และแหวนทองคำขาวเรียบไร้รอยต่อหนึ่งวงวางอยู่ ภาพตรงหน้าทำให้เซฮุนเผยยิ้มออกมา ก่อนจะค่อยๆก้าวลงมาตามขั้นบันไดช้าๆ มาหยุดยืนตรงทางขึ้นบันได สายตายังคงจับจ้องร่างสูงตรงหน้าอย่างปลื้มใจ เสียงนุ่มทุ้มที่ขับร้องผสานกับเสียงอ่อนหวานของเปียโนคือสิ่งที่เซฮุนรอคอยจากผู้ชายคนนี้ น้ำใสๆกำลังก่อตัวเอ่อคลอ แม้ภาพตรงหน้ากำลังพร่ามัวไป หากแต่ความจริงที่เขารับรู้ได้นั่นชัดเจน
โน๊ตตัวสุดท้ายจบลงอย่างสวยงาม ชานยอลลุกขึ้นเต็มความสูงก่อนจะหยิบดอกกุหลาบสีดำและแหวนทองคำขาวมาไว้ในมือแล้วเดินเข้าไปใกล้ร่างขาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก ชานยอลจูบที่ดอกกุหลาบสีดำก่อนจะยื่นไปตรงหน้าอีกคน เซฮุนรับมาถือไว้ ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อก้มหน้าเพื่อหลบสายตาคมที่มองมา หัวใจของเขา กำลังเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาเสียอย่างนั้น
“ ไม่รู้ว่านายจะชอบเพลงที่ฉันเล่นให้ฟังไหม แต่ฉันดีใจ ที่ได้ทำในสิ่งที่ฉันตั้งใจจะทำ ให้กับคนที่ฉันรัก ” ชานยอลมองลึกลงไปในดวงตาของตนตรงหน้าอย่างมีความหมาย
“ แหวนวงนั้น ฉันขอคือ นายไม่เหมาะกับมันอีกต่อไป ”
“ ….. ”
“ เพราะฉันมีแหวนวงใหม่ ที่ฉันคิดว่าจะแทนทุกคำตอบของฉันได้ ”
“ ….. ”
“ แต่งงานกับฉันนะเซฮุน ” ชานยอลพูดจบพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือข้างซ้ายของอีกคนขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆบรรจงสวมเข้าไปที่นิ้วนาง จรดริมฝีปากบนแหวนที่นิ้วมือสวย ช้อนตามองด้วยสายตามั่นคง เพื่อย้ำความมั่นใจให้ร่างขาวตรงหน้า เซฮุนพยักหน้าขึ้นลงช้าๆยิ้มทั้งน้ำตาที่เอ่อคลอ ชานยอลเชยคางแหลมของคนตรงหน้าขึ้น ก่อนจะจรดริมฝีปากลงอย่างแผ่วเบาจนแนบสนิท สอดมือหนาเข้ากับแผ่นหลังบางก่อนจะดันเข้าหาให้แนบชิด เซฮุนโอบรอบคอร่างสูง เอียงใบหน้าเพื่อรับจูบให้ลึกขึ้นกว่าเดิมอย่างโหยหาความอบอุ่นจากคนตรงหน้า ชานยอลยกอุ้มเซฮุนในท่าเจ้าสาวก่อนจะพาขึ้นไปยังห้องชั้นบนหากแต่ริมฝีปากนั้นไม่ได้ถอนออกจากกันแม้แต่วินาทีเดียว จนมาหยุดยืนที่หน้าห้อง ชานยอลวางเซฮุนลงก่อนจะเปิดประตูดันอีกคนให้เข้าไปแล้วลงกลอนประตูทันที
เซฮุนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อถูกร่างสูงของอีกคนโอบรัดแน่นดันแผ่นหลังติดเข้ากับผนังห้อง มือขาวดันแผงอกกว้างกำเสื้อแน่นจนยับไปหมด ทั้งสองหอบหายใจแรงไม่ต่างกัน เซฮุนช้อนตามองอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าอยู่ใกล้ไม่ถึงคืบ ใกล้จนลมหายใจแทบหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน นิ้วเรียวไล้ไปตามใบหน้าหล่อที่ตนหลงใหล ดวงตาคมโตที่ดูแข็งกร้าวดุดันแต่แฝงความอ่อนโยนในที ก่อนจะลูบไล้มาที่สันจมูกโด่งสวยและเลื่อนมาแตะที่ริมฝีปากหยักได้รูป ถึงผู้ชายตรงหน้าจะปากร้ายและเผด็จการแค่ไหน แต่มันก็ยากที่จะถอนตัวเสียแล้วตอนนี้ ชานยอลจับมือของอีกคนที่กำลังแตะริมฝีปากเขา ขบที่ปลายนิ้วอย่างแผ่วเบาพร้อมกับมองลึกลงไปในดวงตาคู่สวยของคนในอ้อมกอด อดไม่ได้ที่จ้องมองริมฝีปากบางสีแดงสดน่าลิ้มลองนั่น ใบหน้าหล่อโน้มลงเพื่อให้หน้าผากแตะกันแนบแน่นก่อนจะขยับปากพูดใกล้ๆเพียงบางเบา ราวกับว่าจะมีแค่เขาและเซฮุนเท่านั้นที่รู้
“ อยากฟังคำสารภาพของผู้ชายคนนี้ไหม ”
“ ….. ”
“ รู้อะไรไหมเซฮุน ตลอดเวลา 127 ปีของฉัน ฉันไม่เคยต้องการใครเข้ามาในชีวิตเลยสักคน ”
“ ….. ”
“ แม้กระทั่งนาย ที่ในตอนแรก หลายครั้งที่ฉันพยายามตัดแต่ทำไม่ได้สักครั้งเดียว นายพูดถูก เราไม่ควรอยู่ด้วยกันเลย มันไม่ถูกต้อง ”
“ ….. ”
“ แต่เพราะนายอีกเช่นกัน นายทำให้ฉันอยากทำลายกฎทุกข้อ และทำให้นายเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น ”
“ ….. ”
“ ฉันอยากให้การมาที่นี่ของนาย เป็นการมาครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปไหนอีกแล้ว ”
“ ….. ”
“ ขอโทษที่ผ่านมา หลายครั้งที่ฉันพูดจาด้วยถ้อยคำร้ายๆ จนบางครั้งทำให้นายต้องมีน้ำตา ”
“ ….. ”
“ ที่ฉันเคยบอก ว่านายไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องความรักจากฉัน ฉันขอคืนคำ ถอนคำพูดทุกข้อที่ฉันเคยพูดไว้ เพราะความจริงฉันให้มันกับนายมานานแล้วโดยที่นายไม่ได้ขอจากฉันเลย ”
“ ….. ”
“ ฉันคิดมาตลอดว่าความรักมันทำให้เราอ่อนแอ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ความรักทำให้ฉันเข้มแข็งและกล้าหาญ เมื่อตอนที่ฉันกำลังจะสูญเสียนายไปอย่างไม่มีวันกลับมา ”
“ ….. ”
“ จำที่นายเคยบอกได้ไหม การได้รักใครสักคน แล้วคนๆนั้นก็รักเรา เราจะไม่รู้สึกต้องการอะไรอีกเลย เหมือนในตอนนี้ ที่ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากนาย ”
“ ….. ”
“ ฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆอีกแล้ว ฉันยอมทุกอย่าง ยกโทษให้ฉันได้ไหมเซฮุน ”
“ ….. ”
“ ฉันอยากให้นายรับรู้เอาไว้ ที่ฉันทำไปทั้งหมดมันมีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น คืออยากให้นายอยู่ที่นี่กับฉัน ตลอดไป ”
“ ….. ”
“ เป็นของฉันนะเซฮุน ฉันสัญญา ฉันจะดีกับนาย นายจะมีฉันอยู่ด้วยตลอดไปตราบจนวินาทีสุดท้าย ”
“ ….. ”
“ และสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ที่เราผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน ฉันขอใช้เวลานี้ ที่นี่ พูดคำนี้กับนายอีกครั้ง ”
“ ….. ”
“ ฉันรักนาย โอเซฮุน ” เซฮุนไม่ได้ตอบ หากแต่ดวงคู่สวยที่มองมามีน้ำเอ่อคลอและรอยยิ้มบางที่ระบายบนใบหน้าหวานนั้นทำให้ชานยอลมั่นใจ ว่าเซฮุนพร้อมแล้วกับการเปลี่ยนแปลงตลอดกาล ร่างสูงฝังจมูกจมแก้มใสอย่างแผ่วเบา ก่อนจะอุ้มคนในอ้อมกอดไปยังห้องนอนของตน เซฮุนรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันทีเมื่อถูกดันราบลงจนแผ่นหลังทาบทับบนเตียงหลังใหญ่ แอร์เย็นเป่ากระทบผิวกายหากแต่คนด้านบนก็ทำให้เซฮุนรู้สึกร้อนหวาบหวิวในที ใบหน้าหล่อผละออกจากลำคอขาวก่อนจะมองด้วยสายตาที่ปะปนหลากหลายความรู้สึก เสียงหอบหายใจแรงและแววตาของร่างสูงทำให้เซฮุนรู้สึกสั่นเล็กน้อย เขากลัวสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
“ อย่ากลัวเลย ฉันจะเบากับนายให้มากที่สุด ” ชานยอลเผยยิ้มบางก่อนจะดึงชายเสื้อที่เซฮุนสวมใส่ขึ้นแล้วถอดออกโยนไปที่พื้นห้องข้างเตียง ไม่รอช้า มือใหญ่กระตุกเชือกผูกกางเกงคนใต้ร่างออกก่อนจะค่อยๆถอดทั้งกางเกงและชั้นในออกแล้วโยนไปอีกทาง จนตอนนี้ร่างเปลือยเปล่าที่ขาวละเอียดขึ้นสีระเรื่อของเซฮุนปรากฎต่อสายตาทำให้ปาร์คชานยอลยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับเรือนร่างตรงหน้า ร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออก ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาอีกครั้งกับร่างกายสมส่วน กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนสวย ลาดไหล่กว้างและกล้ามแขนนั่นทำให้เซฮุนต้องเบือนหน้าไปอีกทาง ชานยอลเมื่อเห็นอาการของเซฮุนจึงหัวเราะหึในลำคอ ก่อนจะเข้าทาบทับร่างบางที่นอนราบอยู่แล้ว อดไม่ได้ที่จะจูบลงไปที่ริมฝีปากบางหนึ่งทีอย่างหมั่นเขี้ยวแล้วผละออก เซฮุนกัดริมฝีปากล่างแน่น มองในตาคนด้านบนอย่างหลงใหล เขารักผู้ชายคนนี้ไปแล้วจริงๆ เขาอยากให้ชานยองรับรู้ ว่าเขาจะรัก และซื่อสัตย์กับปาร์คชานยอลคนเดียวเท่านั้น ชานยอลลูบไล้ใบหน้าของคนใต้ร่างแผ่วเบาอย่างรักใคร่ เขาทั้งรัก ทั้งห่วงหวง โหยหาและปราถนาเซฮุนมาตลอด รอยยิ้มและแววตาของเซฮุนบอกทุกอย่างแล้ว ชานยอลกดจูบ ค่อยๆบดเบียดละเมียดชิมริมฝีปากบางของคนใต้ร่าง สอดแทรกปลายลิ้นเก็บเกี่ยวความหวานล้ำเมื่อริมฝีปากบางเผยอออกรับจูบของเขา จากจูบที่ละมุนบางเบาค่อยๆเปลี่ยนเป็นจูบที่ดูดดึงร้อนแรงมากยิ่งขึ้นตามแรงปราถนา เรียวลิ้นสอดประสานกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน ก่อนที่เซฮุนส่งเสียงครางขัดในลำคอเบาๆ กำปั้นทุบที่ลาดไหล่อีกคนให้รู้ว่าตนต้องการอากาศหายใจเพราะจูบอันยาวนานจนระทวยไปทั้งร่าง ร่างสูงผละอย่างนึกขำกับใบหน้าขึ้นสีของอีกคนก่อนจะไล่จูบไปตามสันกรามของใบหน้าสวย ฝังจมูกที่ลำคอขาวซุกไซร้สูดกลิ่นกายของคนใต้ร่างอย่างไม่รู้จักพอ แน่นอนการดื่มเลือดระหว่างการร่วมรักของคนทั้งสองมันยิ่งทำให้เลือดเข้มข้นยิ่งขึ้นเพราะร่างกายถูกกระตุ้นและหัวใจที่สูบฉีดแรง แต่เขาจะทำตอนนี้ไม่ได้ เซฮุนยังเป็นมนุษย์ กลัวว่าจะหมดแรงเอาเสียก่อน จะครอบครองเซฮุนก่อนแล้วค่อยเปลี่ยนเซฮุนให้เป็นเหมือนตนภายหลังหาใช่เรื่องยากเกินไปที่จะทำ
รอยสีเลือดที่ปรากฎอยู่ตามลำคอขาวลาดไหล่เลยมาถึงเนินอกแบนราบทำให้ชานยอลพอใจไม่น้อยกับผลงานของตน ชานยอลจงใจฝากรอยกดย้ำที่หน้าอกด้านซ้ายอยู่อย่างนั้นราวกับว่ามันสามารถฝังลึกลงไปในจิตใจของเซฮุนได้ เหมือนเป็นการประทับตรา ว่าเซฮุนเป็นของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ปากหยักครอบครองยอดอกตรงหน้าอย่างละเลียด กัดและขบเม้มเพียงบางเบาก็เรียกเสียงครางเบาๆหวานหูได้ดี ก่อนจะไล่จูบตามหน้าท้องแบนราบลงมาเรื่อยๆจนถึงกลางลำตัว หน้าท้องขาวหดเกร็ง มือบางจิกเล็บลงบนผ้าปูผืนหนาอย่างอัดอั้น รู้สึกหงุดหงิดที่คนด้านบนไม่ทำอะไรเสียที เขาทรมานกับความรู้สึกวาบหวามนี้จนทนแทบไม่ไหวแล้ว ลมหายใจขาดห้วงราวกับจะขาดใจอยู่รอมร่อ ชานยอลรู้ เซฮุนกำลังทรมาน ไม่รู้ว่าใบหน้าแดงระเรื่อนั่นมาจากความเขินอายหรือกำลังหงุดหงิดโมโหกันแน่ แต่ชานยอลคิดว่าเป็นอย่างหลัง ใบหน้าหล่อคมเงยมองอีกคนก่อนจะแลบเลียริมฝีปาก แน่นอนมันทำให้เซฮุนหายใจติดขัดเพราะใบหน้าของปาร์คชานยอลอยู่ตรงกลางระหว่างขาของเขาในตอนนี้ ไม่นานนักเสียงร้องครางอื้ออึงในลำคอขาวที่พยายามสกัดกั้นอารมณ์ก็ปล่อยออกมาอย่างลืมตัว ชานยอลทั้งกดจูบงับเบาๆที่โคนขาด้านในให้เกิดรอยประปรายเป็นจ้ำๆ ก่อนจะใช้ปากและลิ้นครอบครองแกนกายตรงหน้า เซฮุนบิดเร้าด้วยความทรมานกับสัมผัสวาบหวามที่ชานยอลมอบให้ มือสวยจิกทึ้งกำผ้าปูเตียงแน่น ทั้งสุขล้นและอัดอั้นอย่างบอกไม่ถูก ปลายลิ้นหนาและไรฟันที่รูดรั้งแกนกายไปมาอยู่อย่างนั้น จนในที่สุดร่างขาวก็กระตุกเกร็งพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากของอีกคน ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นสีเมื่อเห็นคนตรงหน้ากลืนกินมันจนหมดอย่างไม่นึกรังเกียจ ชานยอลเมื่อเห็นท่าทีของเซฮุนจึงกระซิบที่ข้างหูให้เซฮุนคลายความคิดมากกับสิ่งที่เขาทำ
“ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย หวานดี ” ชานยอลกระซิบด้วยเสียงแหบพร่า ก่อนจะขบเบาๆที่ใบหูและเลื่อนมากดจูบที่ริมฝีปากบางอย่างหนังหน่วงให้เซฮุนได้ลิ้มลองรสชาติของตนเองดูบ้าง มือใหญ่สอดใต้ร่างขาว ลูบไล้แผ่วเบาทั่วแผ่นหลังบางลากนิ้วตามกระดูกสันหลัง กลิ่นกายหอมอ่อนกับผิวขาวเนียนนุ่นลื่นมือทำให้เขายิ่งหลงใหล นึกหวงจนไม่อยากให้ใครอื่นได้สัมผัสมันนอกจากเขา มือใหญ่เลื่อนมาที่เอวคอดและสะโพกกลม บีบคลึงอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆเลื่อนลงมาสอดนิ้วเรียวยาวเข้าที่ช่องทางอ่อนนุ่ม เซฮุนสะดุ้งเล็กน้อยกับสัมผัสแปลกปลอมที่เข้ามา รู้สึกอายหากตนเผลอหลุดเสียงครางออกไปอีกครั้ง มือบางรีบยกขึ้นมาปิดปากไว้แน่น หากแต่มือหนากลับดึงออกแล้วตรึงไว้กับเตียง
“ ไม่เอาน่า อย่าเอามือปิดปาก ฉันอยากได้ยินเสียงครางของนาย เวลาที่นายร้องเรียกแต่ชื่อของฉันรู้ไหมว่ามันเพราะกว่าเพลงรักเป็นไหนๆเสียอีกเซฮุน ” ชานยอลเอ่ยที่ข้างหู พร้อมกับกดจูบอย่างหนักหน่วงจนริมฝีปากบางของเซฮุนบวมเจ่อ หน้าหวานเห่ยเกเมื่ออีกคนสอดนิ้วที่สองและที่สามตามมา ก่อนจะเคลื่อนเข้าออกช้าๆหมุนวนเพื่อเบิกทางให้สิ่งที่ใหญ่กว่า
เมื่อชานยอลเห็นว่าเซฮุนพร้อมแล้วจึงค่อยๆถอนนิ้วออก มือหนาจับสองขาเรียวพาดบ่า แทรกแกนกายแข็งขืนของตนเข้าไปแทนที่อย่างช้าๆจนสุด เซฮุนนิ่วหน้า ตาคู่สวยเอ่อคลอไปด้วยน้ำใสให้กับความเจ็บปวดราวกับร่างจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆจนทำให้เขาอยากหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ แต่เพราะผู้ชายตรงหน้าคือปาร์คชานยอลที่เขารัก เซฮุนจึงยอมแต่โดยดี เจ็บแค่ไหนแต่ความสุขที่จะได้หลังจากนี้ย่อมหอมหวานกว่าหลายเท่า ร่างสูงจากที่แช่แกนกายไว้สักพักเมื่อเห็นสีหน้าคนรักฉายความเจ็บปวดออกมา หัวแม่มือใหญ่ไล่ไปตามขอบตาของใบหน้าน่ารักอย่างแผ่วเบาเพื่อปาดน้ำตาออก เขารอให้เซฮุนพร้อม ร่างขาวเชิดหน้าสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะยกมือขึ้นจับใบหน้าหล่อของอีกคน พยักหน้าบอกว่าตนพร้อมแล้ว ร่างสูงจึงเริ่มขยับแกนกายเข้าออกอย่างเนิบนาบ ก่อนจะค่อยๆเร็วขึ้นตามความต้องการจนกลายเป็นการกระแทกที่รัวแรงอย่างควบคุมไม่ได้ ยิ่งได้ยินเสียงหวานครางอื้ออึงที่ฟังไม่ได้ศัพท์ เสียงร้องเรียกแต่ชื่อของเขาที่ออกมาจากปากของคนใต้ร่าง ยิ่งทำให้เขายับยั้งอารมณ์ไม่อยู่จนทั้งห้องมีแต่เสียงครางปะปนกับเสียงเนื้อกระทบกันอย่างรุนแรง ทั้งที่สัญญากับเซฮุนไว้แล้วว่าจะทำให้เบาที่สุด
“ ค.. คุณชานยอล อะ ผ… ผม ผมไม่ไหวแล้ว ” เซฮุนโอบรอบคอชานยอลแน่น หลับตากัดริมฝีปากจนห้อเลือด สอดนิ้วไปตามกลุ่มผมของร่างสูงและกำแน่น อีกมือก็ปะไปทั่วแผ่นหลังกำยำของคนด้านบนอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว ร่างบางแอ่นกายขึ้นบิดเร้า เมื่อความเจ็บปวดก่อนหน้านี้หายไปจนกลายเป็นความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทน
“ อีกนิดเดียวเซฮุน ฉันก็ใกล้แล้วเหมือนกัน ” ชานยอลยกยิ้มให้อีกคน มือใหญ่ปาดเหงื่อที่ซึมตามไรผมหน้าผากสวย ริมฝีปากหยอกล้อกันไปมาก่อนจะเข้าหาบดเบียดทาบทับอย่างแนบสนิทโดยที่ช่วงล่างยังขยับเข้าออกอย่างถี่รัวไม่มีลดละ นิ้วเท้าหงิกเกร็งและขาขาวเรียวที่โอบรอบเอวหนาเริ่มสั่น ชานยอลรับรู้ถึงแรงตอดรัดของอีกคนแล้ว มือใหญ่รูดรั้งแกนกายของคนใต้ร่างอย่างถี่รัวพร้อมกับแรงกระแทกของตนที่สอดใส่เข้าออก ไม่นานนักร่างขาวก็กระตุกเกร็งอีกครั้ง ส่งเสียงครางดังอย่างสุขสม มือบางจิกเล็บสั้นลงที่ไหล่หนาก่อนจะลากลงมาเป็นทางยาวเพื่อระบายความอัดอั้นทุกอย่างก่อนจะปลดปล่อยออกมา รู้สึกอุ่นในช่องท้องเมื่อคนด้านบนปลดปล่อยเข้ามาในตัวเขาเช่นกัน ร่างสูงคำรามขบกรามแน่นเมื่อความทรมานที่มีถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด ชานยอลฝังหน้าลงที่ซอกคอของคนใต้ร่าง ซุกไซร้ไปมาจนเซฮุนต้องเงยหน้าเพื่อให้ร่างสูงเชยชมได้ง่ายขึ้น เสียงหอบหายใจแรงของทั้งสองดังไปทั่วห้องกับบทเพลงรักที่เพิ่งจบลง ริมฝีปากบางกดจูบลงบนลำคอร่างสูง ทิ้งรอยแดงเอาไว้ให้รู้ผู้ชายคนนี้เป็นของเขาเช่นกันก่อนจะโอบกอดแน่นฝังจมูกรั้นลงบนลาดไหล่หนาสูดกลิ่นกายของคนที่ตนรัก
โอเซฮุนเป็นของปาร์คชานยอลอย่างสมบูรณ์
“ ผมรักคุณ ปาร์คชานยอล ” มือขาวรั้งใบหน้าหล่อให้ละจากลำคอของตนขึ้นมอง ส่งสายตาแน่วแน่มั่นคง พูดคำว่ารักให้อีกฝ่ายได้ยิน ก่อนจะแนบริมฝีปากบางกลางหน้าผากของร่างสูงแผ่วเบาด้วยความรักและหวงแหน
“ มันเป็นคำเดียว ที่ผมอยากจะพูดกับคนๆเดียวเท่านั้น ” ร่างสูงที่ได้ฟังเผยรอยยิ้มกว้างออกมาก่อนจะจับมือของอีกคนขึ้นมาแล้วกดจูบที่หลังมือเนียนนุ่มก่อนจะตัดสินใจถามคนใต้ร่างถึงการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น
“ พร้อมไหมเซฮุน.. นายมีสิทธิ์ที่จะเลือก ถ้านายพร้อม ฉันจะทำตอนนี้เลย ”
“ ….. ”
“ ….. ”
“ ผมพร้อมแล้ว ” เซฮุนตอบ ระบายยิ้มบางบนใบหน้า ชานยอลกดจูบลงบนหน้าผากบาง ก่อนจะค่อยๆถอนแกนกายที่ยังคงคาไว้อยู่ออกเรียกเสียงครางเบาอีกครั้งจากริมฝีปากสวยได้ไม่ยาก ชานยอลลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน เปิดลิ้นชักออกหยิบมีดเล่มเล็กแล้วเดินกลับมาที่เตียงจากนั้นจึงนั่งลงข้างๆเซฮุนที่ตอนนี้กำลังยันตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงด้วยสีหน้าที่ยังระบมกับช่วงล่าง มือใหญ่กดปลายมีดลงที่ปลายนิ้วของตนช้าๆ เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาเป็นทางก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของอีกฝ่าย
“ ดื่มมันเข้าไปเซฮุน เลือดของฉันเป็นของนาย เลือดของนายเป็นของฉัน เราจะเป็นของกันและกัน ” เซฮุนเอื้อมมือไปจับมือใหญ่ตรงหน้า ก่อนจะดึงมาแล้วใช้ปากโลมเลียดูดดึงปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด กลิ่นคาวและรสเค็มปร่าทำให้เซฮุนไม่ชินสักเท่าไหร่ แต่เขาเลือกแล้ว ที่จะรักและอยู่กับชานยอลไปตลอด เขาจึงตัดสินใจดื่มมันอย่างไม่ลังเล ริมฝีปากบางถอนออกอย่างเชื่องช้าก่อนที่จะถูกร่างสูงรั้งเอวบางมานั่งบนหน้าตัก เคลื่อนใบหน้าเข้าหาประทับจูบบดเบียดลงไปอย่างลึกซึ้งและดูดดื่ม เมื่อช่วงชิมความหวานจนพอใจ มือใหญ่ลูบไล้เบาๆที่ลำคอขาวนวลของร่างตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆโน้มเอียงใบหน้าลง กดจูบดูดดึงที่ลำคอ เขี้ยวขาวงอกออกมาจนสุด กดถากๆที่ลำคอก่อนจะค่อยๆกดฝังจนมิด ดูดดื่มเลือดรสหวานอย่างกระหาย เซฮุนปล่อยน้ำตาลงมาด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนต้องกลั้นหายใจ ฝังเล็บจิกลงบนไหล่หนาเพื่อระบายให้คลายความเจ็บปวด เขาต้องอดทนให้ถึงที่สุด และไม่นาน ชานยอลค่อยๆถอนเขี้ยวออกก่อนจะส่งลิ้นร้อนเลียปากแผลให้ปิดสนิท ใบหน้าหวานฟุบลงที่ลาดไหล่หนา หอบหายใจแรง แอบอิงอยู่สักพักหนึ่งให้ความเจ็บคลายลงพอปรับตัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหล่อของอีกคน
“ เจ็บมากไหม ขอโทษที่สัญญาว่าจะทำให้เบาที่สุดแต่กลับยับยั้งอารมณ์ไม่ได้ทั้งที่มันเป็นครั้งแรกของนาย ” ชานยอลจูบลงที่ปลายจมูกรั้น ดวงตาของเซฮุนเปลี่ยนสีไปเสียแล้ว และมัน.. น่าหลงใหลยิ่งกว่าตอนที่เซฮุนเป็นมนุษย์ธรรมดาเสียอีก เซฮุนส่ายหน้าไปมา ระบายยิ้มบางกลับไปเพื่อบอกว่าตนไม่เป็นอะไรและเต็มใจให้มันเป็นอย่างนั้น
“ ถ้านายอยากดื่มเลือด ลองฝังเขี้ยวที่ฉันก็ได้ เพราะฉันจะไม่ดื่มเลือดใครนอกจากนาย และฉันก็ไม่ต้องการให้นายดื่มเลือดใครนอกจากฉัน ”
“ เอาไว้ถ้าผมหิวเมื่อไหร่ ค่อยมาลองฝังนะครับ ผมยังไม่ชินกับการดื่มเลือดแต่คงใช้เวลาไม่นาน ”
“ แล้วแต่ เมื่อไหร่ก็ได้ที่นายต้องการ แต่นายคงจะเสียเปรียบฉัน ” ชานยอลละไว้ก่อนจะกระซิบแหบพร่าที่ข้างหูของอีกคน
“ เพราะนอกจากเลือดของนายที่หวานอร่อยแล้ว นายยังหอมหวานไปทั้งตัวด้วย นายจะโดนฉันทั้งดื่มทั้งกินไปตลอดแน่ๆโอเซฮุน ” ใบหน้าหวานขึ้นสีอีกครั้ง ก่อนจะตาโตด้วยความตกใจเมื่อถูกร่างสูงดันราบลงกับเตียงหลังกว้างอีกครั้ง มือหนาจับพลิกให้ร่างบางนอนคว่ำก่อนจะเข้าทาบทับ ตรึงข้อมือขาวทั้งสองข้างกับเตียง ปากหยักกดจูบลงบนแผ่นหลังขาวเนียนฝากรอยแดงไว้ประปรายเป็นจ้ำๆ ไล้สันจมูกตามแนวกระดูกสันหลังดูดดึงข้างลำตัวสีข้างของร่างบางจนเป็นรอยสีเลือด ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆคลายข้อมือขาวออกก่อนจะลากมือลูบไล้ไปตามลำแขนขาวแผ่วเบา สอดฝ่ามือไปข้างใต้ กอบกุมสะกิดเม็ดสีของอีกคนไปมาจนแข็งเป็นไต หมุนวนบีบเม้มกดเน้นยอดอกเบาบ้างแรงบ้างเรียกเสียงครางหวานได้ดีจากคนใต้ร่างที่กำลังบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน สันจมูกโด่งก็ไม่ละจากลำคอสวยแม้แต่น้อย ชานยอลจับยกสะโพกแน่นของเซฮุนให้ชันขึ้น มือใหญ่จับใบหน้าสวยให้หันมารับจูบอันหนักหน่วงของตน ริมฝีปากบางแดงเผยอเปิดออกเพื่อให้คนด้านบนช่วงชิมความหวานจนสมใจ จูบตอบอย่างโหยหาเช่นกัน มือใหญ่ลูบไล้ตามเอวคอดที่นุ่มลื่นก่อนจะเลื่อนมาบีบคลึงสะโพกกลมกลึงเค้นอย่างมันมือพร้อมกับสอดใส่แกนกายเข้าไปจากด้านหลังจนสุด เซฮุนนิ่วหน้า ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาอีกครั้ง แต่ก็ทำได้แค่ครางอื้ออึงในลำคอเพราะถูกร่างสูงด้านบนจูบปิดปากไว้แนบแน่น ยับยั้งความต้องการที่ร่างสูงมอบให้ไม่ได้จนต้องโอนอ่อนผ่อนตาม เพื่อปลดปล่อยความทรมานกับความรู้สึกเสียวซ่านที่มี
“ ฮะ อะ ค.. คุณชานยอล ตรงนั้น อื้อ ฮะ ” เสียงครางหวานเล็ดลอดออกมาทันทีหลังจากที่ร่างสูงถอนจูบ เซฮุนรู้สึกไร้เรี่ยวแรงทุกครั้งเวลาที่ริมฝีปากหยักของคนด้านบนไล่จูบไปทั่วตามลำตัว ฝ่ามือใหญ่ลากไล้ไปที่ใดก็รู้สึกเกร็งจนขนลุกร้อนผ่าวราวกับจะแผดเผาให้มอดไหม้ไปกับสัมผัสวาบหวามที่ได้รับ สัมผัสที่เหมือนจะอ่อนโยนทว่าเร้าร้อน ครางไม่ได้ศัพท์กับการสอดใส่กระแทกจากร่างใหญ่ที่จากเข้าออกด้านหลังอย่างเนิบนาบก่อนจะค่อยๆถี่แรงมากขึ้นเรื่อยๆ เรียกเสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันให้กลับมาดังระงมได้อีกครั้ง
“ ฉันเคยบอกหรือยัง ว่าฉันชอบเสียงของนายเวลาอยู่บนเตียงกับฉัน ” ชานยอลเอ่ยบอกก่อนจะขบเม้มเบาๆที่ใบหูขาว เซฮุนได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวช่วงล่าง มือใหญ่จับคางเรียวให้หันมามองอีกครั้ง ก่อนจะกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าใกล้ๆ
“ เรียกชื่อฉัน ฉันอยากได้ยินจากปากของนาย ”
“ อ๊ะ.. ฮะ ค.. คุณชานยอล อะ.. ”
“ บอกฉัน ว่านายเป็นของใคร ”
“ ผ.. ผม เป็นของคุณ อะ.. อืออ ฮะ ”
“ ….. ”
“ เป็นของปาร์คชานยอล ” คำตอบจากคนใต้ร่างทำให้ชานยอลกระตุกยิ้มอย่างพอใจ มองริมฝีปากบางที่ตอนนี้บวมเจ่อจากการจูบก่อนหน้านี้ไม่นาน ก่อนจะกดจูบบดเบียดอย่างรุนแรงอีกครั้งอย่างแนบแน่นแล้วผละออก จงใจกัดขบเม้มริมฝีปากล่าง ละเลียดลอบเลียริมฝีปากบางเพื่อหยอกล้อ สอดแทรกลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของร่างขาว เอียงใบหน้าหล่อเพื่อให้ริมฝีปากรับมุมกันกดจูบได้ลึกขึ้นและดูดดึง กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งในปากช่างหวานอร่อยสำหรับร่างสูงในตอนนี้ และนั่นยิ่งทำให้เขากระหายในตัวเซฮุนมากยิ่งขึ้น แรงตอดรัดจากช่วงล่างทำให้เขารู้ เซฮุนใกล้จะถึงจุดนั้นแล้ว มือใหญ่จับสะโพกขาวแน่น อีกมือเอื้อมลงไปกอบกุมแกนกายของคนใต้ร่างค่อยๆรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะถี่ขึ้นตามแรงกระแทกสอดใส่ของตนเช่นกัน ไม่นานร่างขาวก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือใหญ่ ชานยอลขบกรามแน่นอย่างทรมาน กระแทกแกนกายอย่างแรงเข้าจนสุดสองสามครั้ง และไม่นานนักร่างสูงก็คำรามออกมา ปลดปล่อยในตัวเซฮุนอีกครั้งเช่นกัน เซฮุนฟุบหน้าลงกับหมอนใบหนานุ่ม หอบหายใจแรงอย่างเหนื่อยอ่อน ชานยอลทางทับลงมาก่อนจะฝังจมูกโด่งลงหลังลำคอเนียนสวยสูดกลิ่นกายหอมอ่อนของคนตัวขาวอย่างหลงใหล
“ ถือตาของนายแล้วเซฮุน ฉันอยากเห็นนายร้องครางบนตัวฉัน อยากเห็นสีหน้าของนายเวลาทิ้งน้ำหนักลงบนตัวฉันด้านบน ไปต่อกันในห้องน้ำสักหน่อยไหม ขอกินให้ชื่นใจอีกสักสองสามรอบ พรุ่งนี้ถ้าเดินไม่ไหวฉันจะอุ้มนายลงไปทานอาหารข้างล่างเอง ” ชานยอลเอ่ยขอด้วยเสียงแหบพร่า ลมหายใจหอบแรงของร่างสูงด้านบนที่เป่ารดใกล้ลาดไหล่ขาวทำให้เซฮุนนึกเสียวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะถูกสันจมูกของอีกคนกดฝังลงบนแก้มเนียนฟอดใหญ่ มือหนาลูบไปตามหน้าผากบางเพื่อซับเหงื่อที่ใบหน้าหวานออกอย่างรักใคร่
“ คุณชานยอล คุณมัน.. อะ อ๊าา.. ” ชานยอลถอนแกนกายออกก่อนจะยกอุ้มอีกคนแล้วตรงไปยังห้องน้ำทันที ร่างสูงหัวเราะหึในลำคออย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นของอีกคน แต่มีหรือที่เซฮุนจะขัดขืนได้ เพราะเรี่ยวแรงจะยืนตอนนี้ยังแทบไม่มีเลย ขาสั่นอย่างอ่อนแรงไปเสียหมด ได้แต่ปล่อยให้อีกคนกลืนกินอย่างละโมบจนพอใจ
เกือบหลายชั่วโมงที่ปาร์คชานยอลเอาแต่ตักตวงช่วงชิงความหอมหวาน จนเซฮุนร้องห้ามด้วยเสียงเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเขาได้ตายคาอกชานยอลเป็นแน่ ทั้งสองนอนกอดก่ายกันบนเตียงหลังใหญ่ เซฮุนนอนหนุนแขนอีกฝ่ายก่อนจะลูบไล้มือไปตามแผงอกกว้างน่าหลงใหลแล้วออกแรงกอดให้แน่นขึ้น ชานยอลก้มลงจรดริมฝีปากลงบนผมนุ่มหอมอย่างรักใคร่เอ็นดูกับท่าทีออดอ้อนของคนในอ้อมกอด
“ ยังเจ็บอยู่หรือเปล่าเซฮุน ”
“ ก็.. นิดหน่อยครับ แต่ผมรู้สึกดีมากกว่า ”
“ ….. ”
“ เพราะตอนนี้ คุณไม่ใช่ภาพลวงตา แต่เป็นสิ่งที่ผมสามารถเข้าถึง และจับต้องได้ เหมือนได้ใกล้ชิดคุณมากขึ้น มากกว่าตอนที่ผมเป็นมนุษย์ธรรมดา ”
“ อย่างนั้นหรือ.. เซฮุน ฉันขอบคุณ ที่นายยอมทิ้งความเป็นมนุษย์ไป ซึ่งฉันคิดว่า การได้เกิดเป็นคนคือความโชคดีอย่างหนึ่ง ”
“ ….. ”
“ แต่นายก็ยังเลือกที่จะอยู่กับฉัน สิ่งน่ารังเกียจที่พระเจ้าหันหลังให้.. เหมือนฉันดึงนายลงมาให้จมอยู่กับสิ่งเลวร้ายไปด้วย ”
“ ไม่หรอกครับ คุณไม่ใช่ความผิดพลาดในชีวิตผม ผมตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้น ไม่เอาแล้วครับ เราไม่คุยเรื่องนี้กันดีกว่า ”
“ ….. ”
“ คุณชานยอล ถ้าเรามีลูก คุณอยากได้ลูกผู้ชายหรือว่าลูกผู้หญิง ใบหน้าน่ารักอมยิ้มเอ่ยถามก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนรักอย่างรอคำตอบ ”
“ ลูกแฝดชายหญิง และนายจะให้กำเนิดพวกเขาในไม่ช้า ”
“ คุณไปเอาความมั่นใจนี้มาจากไหนกัน ใครจะรู้ล่วงหน้าว่าลูกจะออกมาเป็นเพศไหน ” เซฮุนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ เชื่อฉันสิ เมื่อก่อนฉันเคยบอกนายไว้ ว่านายจะได้อยู่ที่นี่ตลอดไป แล้วมันก็เป็นอย่างนั้น เตรียมตั้งชื่อลูกได้เลย เราได้ลูกแฝดชายหญิงแน่นอน ”
“ ….. ”
“ เพราะว่าฉันเป็นคนทำ เสียพลังงานไปไม่ใช่น้อย ”
“ บ้า! คุณมันประสาท! ” ชานยอลปล่อยขำออกมาดังลั่น ก่อนจะรวบมือขาวที่ทุบอกเขาจนเป็นรอยแดงดึงเข้ามากอดแนบอกแน่น กดจมูกฝังลงที่แก้มหอมนุ่มฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยสิ่งที่ตนเองนึกคิดไว้
“ ฉันจะให้ลูกแฝดชายหญิงของเราชื่อลีลอยด์กับไลราห์ นายคิดว่าอย่างไรเซฮุน ”
“ ครับ คุณชอบอะไร ผมก็เห็นด้วย ” เซฮุนตอบพร้อมกับจับมือสอดประสานมือใหญ่อีกคนไว้แน่น
“ ปาร์ค ลีลอยด์ และ ปาร์ค ไลราห์ ทายาทแวมไพร์แห่งทรานซิลวาเนีย ฉันอยากเห็นหน้าลูกเร็วๆแล้วเซฮุน เราจะได้อยู่กันเป็นครอบครัวเสียที ”
“ ผมก็เหมือนกันครับ.. คุณชานยอล ผมได้บอกกับคุณหรือยัง ว่าผมรักคุณ ”
“ ฉันรู้เซฮุน ถึงนายจะไม่พูดออกมา สายตาของนายบอกทุกอย่างแล้ว โดยที่นายไม่ได้เอ่ยมันออกมาเลยสักคำ และฉันเองก็รักนายไม่ต่างกัน ” เซฮุนอมยิ้มให้กับสิ่งที่ชานยอลพูด เขากำลังจะมีชีวิตใหม่ กำลังมีครอบครัวที่อบอุ่น แค่คิดก็มีความสุขแล้ว เซฮุนซบหน้าลงบนอกกว้างของคนรักกดจูบลงแผ่วเบา ก่อนจะค่อยๆปิดตาลงจนเปลือกตาปิดสนิทกันในที่สุด รอยยิ้มที่มุมปากปรากฎขึ้นประดับใบหน้าหวานที่หลับพริ้ม ชานยอลลูบกลุ่มผมของร่างขาวก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอย่างหวงแหน จรดริมฝีปากลงบนหัวไหล่ขาวเนียนอีกครั้ง
“ ราตรีสวัสดิ์ ดัชเชสแห่งทรานซิลวาเนีย ” ชานยอลเอ่ยพร้อมกับจ้องมองใบหน้าสวยที่หลับพริ้มของคนในอ้อมกอด ใบหน้าที่เขาทั้งรักและหลงใหลอย่างที่สุด ก่อนจะระบายยิ้มบางแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลงเช่นกัน ไม่นานนัก เสียงผ่อนลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอนั้นทำให้รู้ว่าทั้งสองได้เข้าสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อย
#TheUndeadชฮ
