“ว่ายน้ำแล้วรู้สึกดีขึ้นไหม”
เสียงทุ่มเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี
ก่อนจะโยนผ้าเช็ดผมพาดกับเก้าอี้นั่งเล่นที่อยู่ไม่ไกลนัก จ้องมองคนตัวเล็กกว่าที่นั่งอยู่ปลายเตียงตรงหน้าพลางทิ้งตัวลงนั่งข้าง
“4 ปี ที่ผ่านมา อยากรู้ไหมว่าฉันคิดถึงนายมากแค่ไหน”
“ผม— ผมไม่รู้”
ปาร์คชานยอลยกยิ้มกับอาการเลิ่กลั่กของคนตัวเล็กกว่าในตอนนี้
ก่อนจะเอื้อมมือหนาเชยใบหน้าน่ารักให้หันมามอง ม่านตาคมกวาดมองไปทั่วหน้าเนียน
แนบริมฝีปากลงบนพวงแก้มนิ่มที่ในตอนนี้กำลังขึ้นสีแดงปื้น มือสากแกล้งหยอก
ลูบไปมาบนเนินขาขาวอย่างใจเย็นก่อนจะจงใจวางมันลงบนส่วนกลางลำตัวร่างขาวในชุดคลุมอาบน้ำ
นิ้วมือที่ลากอย่างเชื่องช้าทำท่าจะแหวกขอบชุดคลุมเข้าไปกลับถูกฝ่ามือขาวซีดจับหมับเข้าก่อน
มองใบหน้าคมคายที่กำลังมองมาราวกับจะกลืนกิน
“คุณกำลังทำให้ผม…”
“ฉันทำอะไร”
เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยถามแนบข้างใบหู
บีบคลึงเอวคอดอย่างเบามือ เขารู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาทำให้โอเซฮุนต้องการเขาได้
เจ้าตัวจะยอมให้เขาทำทุกอย่างอย่างว่าง่าย
“ผมเกลียดคุณ”
มันเป็นประโยคสั้นๆก่อนที่โอเซฮุนจะยกสะโพกกดลงบนหน้าตักคนตัวสูงกว่า
กอบกุมใบหน้าคมคายให้รับการกดจูบ แม้ไม่อยากจะยอมรับ แต่เสียงครางต่ำในลำคอร่างสูงตรงหน้าปลุกความต้องการส่วนลึกของเขาขึ้นมาได้ดีเลยทีเดียว
มือขาวดันแผงอกหนาให้นอนลงกับเตียงหลังกว้าง
จงใจบดเบียดสะโพกลงบนส่วนกลางลำตัวอาจารย์หนุ่มคนรักตรงหน้า ก่อนที่เสียงคำรามกัดฟันกรอดจะดังขึ้นและกลับกลายเป็นโอเซฮุนเองที่ถูกพลิกกลับให้นอนราบไปกับเตียงผืนกว้าง
“ชีวิตนี้ฉันยอมให้นายทุกอย่าง โอเซฮุน ยกเว้นเรื่องบนเตียง”
“…..”
“นายเหมาะที่จะอยู่ใต้ร่างของฉันเท่านั้น เด็กน้อย”
รอยยิ้มยกขึ้นมุมปากก่อนที่สันจมูกคมจะกดฝังลงบนลาดไหล่เนียน
ระดมจูบตามลำคอขาวนุ่ม จับเชยใบหน้าน่ารักให้เงยขึ้นรับสัมผัส
การตอบกลับแบบเชิญชวนของคนใต้ร่างนั่นราวกับเป็นระเบิดเวลาชั้นดีที่ทำให้ปาร์คชานยอลเริ่มขาดสติ
นึกอยากจัดการร่างตรงหน้าให้จมเตียงหลังกว้าง มือสากกระตุกเชือกบนเอวขาวเพื่อดึงชุดคลุมอาบน้ำออกให้พ้นทางแต่ก็ถูกคนใต้ร่างห้ามเอาไว้ก่อน
มือขาวดันใบหน้าคนด้านบนที่ไม่ยอมละจากลำคอให้ออกห่าง รอจนอาการหายใจหอบนิ่งลง
“ปิดผ้าม่านก่อนดีไหมครับ ผมไม่อยากให้ใครเห็นกิจกรรมรักบนเตียงของเรา ถ้าผมจะต้องเปลือย
ผมก็อยากให้คุณเห็นเรือนร่างของผมคนเดียว”
“…..”
“แล้วหลังจากนี้
ผมจะยอมให้คุณ ทุกอย่าง จนกว่าคุณจะพอใจ”
คนตัวขาวเอ่ยขอเสียงออดอ้อน
ลากนิ้วขาวไปมาช้าๆบนแผงอกกว้างตรงหน้า
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อคมแวบหนึ่งก่อนจะลงจากเตียงแล้วตรงไปปิดผ้าม่าที่ระเบียงทันที
มือหนาหยิบเอาแก้วชาที่ตอนนี้เย็นชืดไปเสียแล้วขึ้นมาจิบเล็กน้อยแล้ววางมันลงตามเดิน
ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนตัวออกอย่างใจเย็นพลางสาวเท้ากลับไปที่เตียงหลังกว้าง
“นายพูดเองนะโอเซฮุน ว่าจะยอมฉันทุกอย่าง”
“…..”
“ถอดชุดคลุมออก”
คนถูกสั่งยกยิ้มเล็กน้อย
ก่อนจะค่อยๆเผยชุดคลุมอาบน้ำออกและปล่อยมันลงบนพื้นข้างเตียงแต่โดยดี
ร่างสูงหยิบเอาเชือกคาดเอวคลุมอาบน้ำของตัวเอามาถือไว้ก่อนจะก้าวขึ้นเตียงหลังกว้าง
มองร่างขาวเปล่าเปลือยตรงหน้าไม่วางตา และไม่พูดอะไรมาก มือหนารวบเอาข้อมือขาวทั้งสองข้างเข้าชิดกัน
ก่อนจะยกมันขึ้นและใช้เชือกคลุมอาบน้ำมัดไว้กับเสาหัวเตียง คนตัวขาวตกใจเล็กน้อยที่ถูกจับมัดไว้กับเตียง
“กลัวเหรอ”
“ไม่— ผมได้ไม่กลัว”
“เคยรู้สึกเหมือนกำลังจะตายไหม การจมดิ่งอยู่ในน้ำทะเลลึกแต่ทำยังไงก็ไม่พ้นขอบน้ำขึ้นมาสักที”
“ผมไม่เคย… แต่ถ้าคุณจะทำให้ผมได้สัมผัสกับความรู้สึกนั้น
ผมก็จะลองสักครั้ง”
รอยยิ้มเหยียดขึ้นมุมปากใบหน้าหล่อคม
ก่อนจะเข้าทาบทับร่างเล็กกว่า ลิ้นร้อนชื้นกดลงบนเม็ดสีบนยอดเนินอกขาว ลากวนไปมาจนมันแข็งขึ้นเป็นตุ่มไต
โอเซฮุนหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อมือสากที่ลากลงต่ำตรงเข้ากอบกุมส่วนกลางลำตัวเอาไว้ค่อยๆสอดนิ้วเข้าผ่านเข้าไป
ร่างขาวถดตัวขึ้นเล็กน้อย หดเกร็งหน้าท้องอย่างช่วยไม่ได้
ลอบกันริมฝีปากไว้แน่นเมื่อคนด้านบนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มที่ละนิ้วก่อนที่มันจะเริ่มขยับเข้าออกที่เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
สะโพกกลมกลึงแอ่นขึ้นรับอย่างลืมตัวด้วยความเสียวซ่าน
จิกปลายเท้าลงบนผ้าปูเตียงจนยับด้วยความวาบหวาม
“อื้อ--” โอเซฮุนแอ่นตัวขึ้นเมื่อร่างสูงกว่าด้านบนรัวนิ้วทั้งสามเข้าออกที่ช่องทางชื้น
เสียงครางทั้งหมดถูกปากหยักกลืนลงไปเมื่อมันตรงเข้าทาบทับอย่างแนบแน่น
เรียวลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดไปมาภายในโพรงปากหวานอย่างหยอกล้อ
นึกพอใจเมื่อรับรู้ว่าคนใต้ร่างกำลังจะขาดอากาศหายใจกับจูบที่ยาวนานและไม่สามารถเปล่งเสียงร้องครางออกมาได้ในเวลาเดียวกัน
ความชื้นแฉะที่ช่วงล่างบ่งบอกว่าคนใต้ร่างกำลังจะสุขสมในไม่ช้าก่อนที่ร่างขาวจะเกร็งขึ้นเล็กน้อย
“ฮะอะ !” เซฮุนร้องออกมาทันทีเมื่อคนด้านบนชักนิ้วทั้งสามออกพร้อมกับถอนจูบที่ยาวนานแนบแน่น
ปรือตามองร่างใหญ่หนาตรงหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน
“มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น โอเซฮุน”
“ผมรู้ ฮะ.. อะ..
เพราะผมก็ไม่ได้ต้องการแค่นี้ ครอบครองผมสิ ทำมันซ้ำๆ เท่าที่คุณต้องการ”
“นายกำลังยั่วฉันอยู่รู้ตัวหรือเปล่า”
“ผมจงใจยั่วคุณเลยต่างหากล่ะอื้อ..!”
ปาร์คชานยอลจู่โจมคนใต้ร่างแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
นึกอยากจัดการเด็กช่างยั่วให้ไปไหนไม่ได้ บดขยี้กลีบปากแดงระเรื่ออยู่อย่างนั้น
ขบกัดดึงปากล่างด้วยความหมั่นเขี้ยว เสียงครางหวานดังลอดออกมาเป็นระยะก่อนที่มันจะถูกกลบลงด้วยปากหยักหนาที่กดลงแนบแน่นหนักหน่วง
มือสากจับเรียวขาขาวสองข้างให้แยกออกจากกันเพื่อง่ายต่อการแทรกลำตัวลงตรงส่วนกลาง ดูเหมือนว่าครั้งนี้คนน่ารักตั้งใจยั่วยวนเขาจริงจังมากทีเดียว
จงใจแอ่นตัวขึ้นเพื่อเรียกร้องให้เขาลงมือเสียที
ปาร์คชานยอลครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อช่วงล่างที่เสียดสีกันไปมานั้นทั้งเปียกชื้นและร้อนวาบ
ม่านตาคมเงยมองใบหน้าสวยที่กำลังหลับตาพริ้ม
เผยอกลีบปากที่แดงฉ่ำและบวมเจ่อเพื่อสูดอากาศหายใจเข้าไปหลังรสจูบที่หนักหน่วง
มือหนากอบกุมแกนกายของตนเองไว้พร้อมก่อนจะจ่อมันที่ช่องทางอ่อนนุ่ม
ความแฉะชื้นจากของเหลวในกิจกรรมก่อนหน้านี้ยังคงเป็นตัวช่วยที่ดีในการสอดใส่แกนกายผ่านเข้าไป
อาจารย์หนุ่มกดส่วนปลายเข้าไปอย่างใจเย็นก่อนจะค่อยๆกดมันเข้าไปจนสุด
“อะอ้า !”
มือหนากดร่างขาวที่กำลังแอ่นขึ้นให้ราบลงกับเตียงตามเดิม มองใบหน้าน่ารักที่บิดเบี้ยวไปมาและหยดน้ำที่เริ่มเอ่อคลอบนขอบตาในตอนนี้
อดจะส่งปลายนิ้วเกลี่ยมันออกอย่างแผ่วเบาไม่ได้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รับรู้ความรู้สึกเด็กน้อยของเขาตรงหน้าในตอนนี้
เขากำลังทรมานจากความคับแน่นไม่ต่างกัน แต่มันกลับรู้สึกดีจนยากที่จะถอนแกนกายออกในตอนนี้
ช่องทางที่ไม่ได้ผ่านการใช้งานมาตลอด 4 ปี
คงต้องใช้เวลาสักนิดให้คนตัวขาวใต้ร่างได้ปรับตัว
“อย่าเกร็ง ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยนกับนายให้มากที่สุด”
คนตัวขาวพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะส่งสัญญาณบอกให้คนด้านบนรับรู้ว่าเขาพร้อมแล้วที่จะเริ่มบทรักในตอนนี้
เอวสอบขยับกายเข้าออกเนิบนาบอย่างใจเย็น
กดจูบไปตามเนินอกและลาดไหล่ขาวเพื่อดึงความสนใจอีกคนจากความเจ็บที่ช่วงล่าง
ปากหยักและคมเขี้ยวทิ้งร่องรอยสีเลือดไว้ตามเรือนร่างเนียนละเอียด ตรงเข้าครอบครองเม็ดสีบนยอดอกอีกครั้ง
ตวัดเรียวลิ้นจนชุ่มแฉะเป็นตุ่มไตแข็งก่อนจะเริ่มขยับแกนกายช่วงล่างให้ถี่เร็วขึ้น
ใบหน้าน่ารักสะบัดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ครางไม่ได้ศัพท์เมื่อร่างหนาใหญ่ด้านบนกระแทกกระทั้นแกนกายลงมาจนสุดด้วยความถี่เร็ว
“เรียกชื่อของฉัน โอเซฮุน ครางออกมา” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างแหบพร่าแนบใบหูขึ้นสี
มองใบหน้าน่ารักที่หลับตาพริ้ม เผยอปากหอบเอาอากาศเข้าไป
“บอกว่านายต้องการฉัน นายเป็นของฉัน”
“ผะผม.. ฮะอ้ะ ต้องการคุณ ผมเป็นของคุณอ้ะ !”
“…..”
“คุณ.. ฮะ.. ผมเป็นของชานยอลอ้ะ
เป็นของปาร์คชานยอล”
มือสากรวบใบหน้าน่ารักให้เงยขึ้นรับจูบบดขยี้
รัวสะโพกหนากระแทกสอดใสจนสุดกับแรงอารมณ์ความต้องการในตอนนี้ ทาบทับกลีบปากคนใต้ร่างอย่างกระหาย
นึกอย่างทำให้กลีบปากแดงระเรื่อนั้นบวมเจ่อกว่าเดิมด้วยการบดขยี้อย่างแนบแน่นและหนักหน่วง
แรงตอดรัดที่ช่องทางช่วงล่างเริ่มถี่รัวขึ้นและนั่นบ่งบอกว่าเด็กน้อยช่างยั่วของเขากำลังแตะสุดขอบอารมณ์ในไม่ช้า
ปาร์คชานยอลเร่งบดเอวกระแทกแกนกายจนสุดอีกครั้ง
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ทำให้เม็ดเหงื่อที่ผุดตามร่างเย็นลงได้เลย
นอกจากเสียงของเครื่องปรับอากาศแล้ว ก็คงมีเพียงเสียงครางหวานผสานกับเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังระงมไปทั่วห้อง
คนตัวขาวบิดกายแอ่นขึ้นอย่างบิดเร้าก่อนจะกระตุกเกร็งเล็กน้อยพร้อมกับเสียงร้องครางหวานหูที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวสุขสมมากเพียงใด
ปาร์คชานยอลยังคงแช่แกนกายอยู่อย่างนั้นก่อนจะคำรามต่ำในลำคอ
คบกรามแน่นกับความคับแน่นที่ได้ปลดปล่อยออกไปจนหมด
* สามารถกลับไปอ่านบทความที่เหลือของตอนได้ที่เว็บเด็กดีค่ะ :)
