ร่างสูงดันคนในอ้อมกอดเข้ากับโต๊ะอาหารก่อนจะดันร่างขาวให้เอนลงกับโต๊ะ
หากแต่คนตัวขาวยกแขนดันแผงอกกว้างไว้ทัน เขาไม่คิดว่าชานยอลจะเร็วขนาดนี้ ไม่ทันได้ตั้งตัว
“ ด.. เดี๋ยวก่อนชานยอล นี่มันโต๊ะอาหารในห้องครัวนะ
มันจะเลอะ อ๊ะ! ” ร้องท้วงได้แค่นั้นไม่ทันขาดคำก็ถูกวงแขนแกร่งยกอุ้มไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น
เบาะหนังยวบลงทันทีเมื่อคนทั้งสองทิ้งตัวลงมา ไม่รอช้า
สันจมูกโด่งสำรวจซอกคอขาวเนียนอย่างหนักหน่วง
ไม่ลืมที่จะฝากรอยสีเลือดไว้ตามลำคอและเนินอก มือใหญ่ปลดกระดุมเสื้อคนใต้ร่างทีละเม็ดอย่างร้อนรน
ก่อนจะถอดเสื้อออกโยนไปอีกทาง ใบหน้าหล่อผละออกมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้ขึ้นสีระเรื่อ
ร่างเปลือยเปล่าปะปนกับเสียงครางหอบของคนตัวขาวทำให้ความคับแน่นที่มีอยากปลดปล่อยออกมาเต็มที
รีบปลดเปลื้องบ็อกเซอร์ตัวเดียวที่ใส่อยู่ออก
ก่อนจะโน้มใบหน้าลงแนบริมฝีกปากขบเบาๆที่ใบหูคนใต้ร่าง กระซิบด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มทว่าหอบแหบพร่าจนทำให้คนตัวขาวขนลุกสู้ในคราวเดียว
“ นายผิดเต็มๆเลยเซฮุน ”
“ ฉ.. ฉันผิดอะไร ”
“ ผิดที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว ”
“ ….. ”
“ ผิดที่หัดพูดจาน่ารักแบบนั้น ”
“ ….. ”
“ ที่ไม่ได้ทานอาหารเช้า มันเป็นความผิดของนายนะ จำไว้ที่รัก ”
“ อ๊ะ! ชานยอลเบาๆ ตรงนั้น ฮ.. มันเจ็บนะ
” คนตัวขาวร้องเสียงหลงแทบจะทันทีเมื่อร่างสูงด้านบนจับขาทั้งสองข้างเกี่ยวเอวแล้วสอดแกนกายแข็งขืนเข้าช่องทางอ่อนนุ่มจนมิดไม่ทันได้ตั้งตัว
การขยับเข้าออกของคนตัวสูงช้าๆเนิบนาบก่อนจะค่อยๆเพิ่มระดับความถี่เร็วตามแรงปรารถนาเรียกเสียงครางหวานหูจากคนใต้ร่างได้เป็นอย่างดี
ใบหน้าน่ารักส่ายไปมากับความเสียวซ่านและสัมผัสวาบหวามที่อีกคนมอบให้
เผยอปากเชิดหน้าเพื่อสูดอากาสหายใจเข้าลึกเพื่อให้คนด้านบนได้เชยชมลำคอได้สะดวกขึ้น
มือโอบรอบลำคอคนด้านบนแน่นสอดมือไปตามกลุ่มผมขยุ้มดึงทึ้งอย่างอัดอั้น อีกมือก็คลำสะเปะสะปะไปทั่วแผ่นหลังแกร่งเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
ริมฝีปากหนาครอบครองยอดอกบนแผ่นอกบางอย่างหยามใจ ละเลียดขบเม้มจนแข็งเป็นตุ่มไตจนร่างขาวต้องแอ่นตัวรับลิ้นร้อนชื้นนั้นอย่างน่าอาย
ทั้งที่คนตัวสูงไม่ได้ผ่อนเบาการเข้าออกที่ช่วงล่างแม้แต่น้อย
เรียกเสียงครางไม่ได้ศัพท์ผสานกันเสียงเนื้อกระทบและเสียงเสียดสีของเบาะหนังแต่เช้าได้เป็นอย่างดี
“ ฮื้ออออ อะ ฮะ.. ช..
ชานยอล ซ.. เซฮุนไม่ไหวแล้ว
อ๊ะ! ” ขาขาวกอดรัดที่เอวหนาแน่นขึ้น แรงตอดรัดทำให้ชานยอลรู้ว่าเซฮุนใกล้จะถึงที่หมายในไม่ช้า
ไม่นานนักคนตัวขาวก็กระตุกเกร็งฝังเล็บไปตามแผ่นหลังหนา
ตามมาด้วยชานยอลที่ขบกรามแน่นปลดปล่อยเข้าไปในตัวเซฮุนเช่นกัน ใบหน้าหล่อซบลงบนแผ่นอกบางอย่างเหนื่อยหอบ
ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวและสะโพกกลมบีบคลึงอย่างพอใจในบทเพลงรักที่เพิ่งจบไป
จูบเบาๆที่ปลายจมูกรั้นอย่างเอ็นดู เสียงหัวเราะคิกๆของคนตัวขาวใต้ร่างทำให้ชานยอลอดไม่ได้ที่จะฝังปลายจมูกลงที่พวงแก้มแล้วเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ริมฝีปากแดงฉ่ำแทน หากแต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเสียก่อน ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกัน
“ ไปรับโทรศัพท์สิ เดินไหวไหม หรือให้ฉันไปเอามาให้ ”
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะไปรับเอง ”
คนตัวขาวตอบก่อนจะหยิบเสื้อเชิ้ตที่เพิ่งจะถูกถอดออกไปมาสวมใส่อย่างลวกๆก่อนจะเดินกระเพกๆไปยังเครื่องมือสื่อสาร
มือขาวกดรับก่อนจะตอบรับสาย
* NC สั้นๆนะคะสำหรับ SF เรื่องนี้ กลับไปอ่านเนื้อเรื่องต่อได้ที่นี่ค่ะ T_T
http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1346882&chapter=6
